Ἂς μιμηθοῦμε τὴ σεμνότητα τῆς Παναγίας μας
Ἡ Παναγία μας δὲν ἔκανε τὸ θέλημα τὸ δικό της. Ὑπήκουσε ἀπόλυτα στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔζησε τὴ σεμνότητα, ἀξιώθηκε μοναδικῆς τιμῆς καὶ δόξης, λάμπει τώρα στὰ δεξιὰ τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς | Ὑπεραγία Θεοτόκος
Σήμερα, τιμοῦμε καὶ ὑμνοῦμε τὴν Παναγία μας, αὐτὴν τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως καὶ Μεταστάσεώς της.
Μὲ τὰ ἰδιαίτερα ἐγκώμιά της, μὲ τὶς λαμπρὲς λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ καὶ γεραίρει, ὑμνεῖ καὶ δοξάζει τὴν Ἀειπάρθενο Μητέρα τοῦ Κυρίου μας «ἐπὶ τῇ Κοιμήσει της».
Στὸν ἱερὸ Συναξαριστή του μηναίου τοῦ Αὐγούστου, ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει: «Ἡ Κυρία ἡμῶν Θεοτόκος, μετὰ τὴν ἐν τῷ τάφῳ τριήμερον αὑτῆς Κοίμησιν, ὄχι μόνον μετέστη, ἀλλὰ καὶ ἀνέστη ἀπὸ τοῦ τάφου, καὶ ἀνελήφθη εἰς τοὺς Οὐρανούς, ἤτοι ἑνώθη πάλιν ἡ ὁλόφωτος αὐτῆς ψυχὴ μετὰ τοῦ θεοδόχου αὐτῆς σώματος, καὶ οὕτως ἀνέστη ἀπὸ τοῦ τάφου. Καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασίν της, εὐθὺς ἀνελήφθη σύσσωμος εἰς τοὺς Οὐρανούς, μᾶλλον δὲ καὶ ὑπὲρ Οὐρανούς.»1
Ἀνέβηκε πολὺ ψηλὰ ἡ Παναγία μας, ὑψηλότερα ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς ἀγγέλους. Ἀπ’ ὅλα τὰ λογικὰ ὄντα τοῦ Θεοῦ, ὑψηλότερα πρὸς τὸ Θεὸ καὶ πλησιέστερα ἡ Παναγία μας ἀνέβηκε...
Πῶς ἀνέβηκε τόσο ψηλά; Ἀνέβηκε, γιατί κατέβηκε τόσο χαμηλά, ταπεινώθηκε κι ἔκανε ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ.
Ἡ ἀπόλυτος ὑπακοή της, τὴν βοήθησε νὰ καλλιεργήση στὸν τέλειο βαθμὸ τὶς ἀρετὲς καὶ μάλιστα τὴν καθαρότητα, τὴν τελεία ἁγνότητα, τὴν ἀρετὴ ποὺ ἤλκυσε τὴν προσοχὴ καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Σαρκωθέντος Λόγου τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος τὴν ἐπέλεξε, τὴν ἔκανε μητέρα του ὡς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ διακονηθῇ τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.
Καὶ πῶς διατήρησε τὴν καθαρότητα καὶ τὴν ἁγνότητα ἡ Παναγία μας;
Καλλιέργησε ἀπὸ τῆς παιδικῆς τῆς ἡλικίας τὴ μεγάλη ἀρετὴ τῆς σωφροσύνης, τῆς σεμνότητος καὶ ἡ σεμνότητα ἔγινε φρουρὸς καὶ προπύργιο τῆς καθαρότητος.
Ἂς προσέξουμε καλά, μὲ εὐλάβεια σήμερα, τὴν ἁγία εἰκόνα τῆς Παναγίας μας. Ἡ ἔκφρασις καὶ ἡ στάσις της ἀποστάζουν σεμνότητα μοναδική.
Αὐτὴν τὴν περιφρονημένη καὶ λησμονημένη, μεγάλη ἀρετὴ τῆς σεμνότητος ἔρχεται στὴν ἀδιάντροπη ἐποχή μας νὰ προβάλη καὶ νὰ ζητήση ἀπὸ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ἡ Παναγία μας. Μᾶς ζητάει νὰ θέσουμε φραγμὸ στὸ μεγάλο κατήφορο ποὺ πήραμε καὶ νὰ τὴν κάνουμε καὶ δική μας ἀρετή.
Ἡ σεμνότητα δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ ἐξωτερικὴ ἀρετή. Εἶναι πηγαία ἔκφρασι καὶ ἐξωτερίκευσι τῆς ὅλης ἀρετῆς τῶν Χριστιανῶν. Πηγὴ καὶ ρίζα τῆς σεμνότητος, εἶναι ἡ ἀναγεννημένη καρδιὰ τοῦ Χριστιανοῦ, ὁ ἔσω ἄνθρωπος.
Αὐτὸ βεβαιώνει ὁ Κύριός μας ὅταν λέει: «Πάντα ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ. ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθὰ» (Μάτθ. ἰβ΄ 34-35).
Κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὑπογραμμίζει: «Ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε» (Φιλιπ. δ΄ 8). Νὰ συλλογίζεσθε, νὰ σκέπτεσθε, νὰ μιλᾶτε ὅσα εἶναι ἀληθῆ, ὅσα εἶναι σεμνά, ὅσα σεβαστά, ὅσα εἶναι ἀμόλυντα καὶ ἁγνά, ὅσα ἔχουν καλὴ φήμη.
Τί μᾶς λένε αὐτά, ἀγαπητοί;
Μᾶς βεβαιώνουν ὅτι ὁ ἀληθινὸς καὶ ἀγωνιστὴς χριστιανὸς ποὺ θέλει εἰλικρινὰ νὰ ἀγιάση ἑαυτόν, αὐτὸς εἶναι καὶ σεμνὸς ἄνθρωπος.
Ἡ Παναγία μας εἶχε παραδοθῇ στὴν ὑπακοὴ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ἀγάπησε τὴν καθαρότητα ποὺ ζητάει ὁ Θεός, καὶ γιὰ νὰ τὴν περιφρουρήση καὶ νὰ τὴν διαφυλάξη ντύθηκε τὴ σεμνότητα σὲ κάθε πτυχὴ τῆς ζωῆς της.
Ἂς προσέξουμε καὶ τοὺς ἀναρίθμητους ἁγίους μας. Σεμνοὶ οἱ νεανικοὶ καλλίνικοι μάρτυρες, σεμνὲς οἱ παρθενομάρτυρες, σεμνοὶ οἱ στρατιωτικοὶ ἅγιοι, οἱ ὅσιοι, οἱ πατέρες, οἱ νεομάρτυρες.
Ἀλήθεια, ἂν τοὺς βλέπαμε στὶς εἰκόνες τους μὲ ἄσεμνη ἔκφρασι καὶ παρουσία, ἐμεῖς ποὺ ἀποτινάξαμε σήμερα τὴ σεμνότητα, θὰ τοὺς τιμούσαμε ὡς ἁγίους;
Μὲ ὑπευθυνότητα καὶ συνείδησι τοῦ χρέους τῆς σωτηρίας μας ἂς προβληματισθοῦμε κι ἂς προσέξουμε σήμερα αὐτὴν τὴ μεγάλη ἡμέρα καὶ ἑορτή.
Ὑπάρχουν σήμερα πολλοὶ ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ ἢ τῆς χριστιανῆς, οἱ ὁποῖοι καὶ οἱ ὁποῖες ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὸ φρόνημα τοῦ κόσμου, ἀπὸ τὴν ἄγνοια τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴ μανία τῆς ἐπιδείξεως τῶν φθαρτῶν καὶ τῶν προσκαίρων, ἀκόμη κι ἀπὸ τὴ σαρκολατρεία τῆς ἐποχῆς, πιστεύουν ὅτι δὲν ἔχει σημασία το πὼς συμπεριφέρεται, τὸ πὼς μιλάει, τὸ πὼς ντύνεται ὁ χριστιανός.
Ἔτσι, χριστιανοὶ λεγόμενοι ὅλοι αὐτοί, ἀφ’ ἑνὸς ἀποβάλλουν τὴ σεμνότητα καὶ δὲν ζοῦν ἐν Χριστῷ ζωῇ, ἀλλὰ διπρόσωπη, ἀφ’ ἑτέρου εἰρωνεύονται, χλευάζουν καὶ κατηγοροῦν ἐκείνους ποὺ ἀγαποῦν τὴ σεμνότητα καὶ μάλιστα τοὺς σεμνοὺς νέους καὶ νέες. Τοὺς χαρακτηρίζουν ἀπόκοσμους, αὐστηρούς, ὑποκριτάς, σεμνότυφους.
Ἀγνοοῦν ὅλοι αὐτοὶ ὅτι τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἁγία Τράπεζα. Δὲν εἶναι ὑλικὸ γιὰ διαφήμιση, δὲν εἶναι ἐμπόρευμα.
Λησμονοῦν καὶ δὲν θέλουν νὰ δεχθοῦν ὅτι τὸ ἀνθρώπινο σῶμα δὲν πρέπει νὰ ἐκτίθεται, νὰ σκανδαλίζη καὶ νὰ σκανδαλίζεται, ἀλλὰ νὰ ἁγιάζεται μαζὶ μὲ τὴν ψυχὴ γιὰ νὰ δοξασθῇ, ὅπως καὶ τὸ πάνσεμνο σῶμα τῆς Παναγίας μας.
Λησμονοῦν ἀκόμη ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καυτηριάζει κάθε παρεκτροπὴ ἀπὸ τὴ σεμνότητα.
Τί λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μεταφέροντας τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου; «Θέλω νὰ προσεύχονται οἱ γυναῖκες μὲ σεμνὴ ἐνδυμασία, νὰ στολίζουν τὸν ἑαυτό τους μὲ αἰδημοσύνη (ἐντροπή), μὲ συστολὴ καὶ σωφροσύνη».
Μήπως κάνει λάθος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί; Τί ἔχουμε ἐμεῖς νὰ ποῦμε; Τί λόγο θὰ δώσουμε στὸ Θεό μας ἐμεῖς ποὺ μεταβάλαμε τοῦ Ἱεροὺς Ναούς μας σὲ γυμνοτόπους;
Ἀγαπητοί,
Αὐτὴν τὴ μεγάλη μέρα μὲ τὶς προσευχὲς τῆς σεμνοτάτης μεγάλης Μητέρας μας ἂς θελήσουμε νὰ τερματίσουμε τὴν ἀνυπακοή μας.
Α) Νὰ καλλιεργήσουμε τὴ σεμνότητα στὰ λόγια καὶ τὴ συμπεριφορά μας. Προσεκτικά, μετρημένα, καθαρά, οἰκοδομητικὰ τὰ λόγια μας. Ξένα ἀπὸ τὶς ἀνόητες καυχησιολογίες, τὶς κενοδοξίες, τὶς φτηνὲς ἐπιδείξεις, ξένα ἀπὸ τὰ πικρὰ σχόλια, τὰ κοσμικά, τὰ σαχλά, τὰ ρυπαρά, τὰ κακόηχα, τὰ ἐλεεινὰ ἀστεῖα, ξένα ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλὴ κατάκρισι.
Τὰ λόγια μας νὰ εἶναι «ἅλατι ἠρτυμένα» (Κολασ. δ΄ 6), νὰ ἔχουν οἰκοδομητικὸ περιεχόμενο, νὰ προσφέρουν ἀγάπη εἰλικρινῆ κι ἁγία, παρηγορία, αἰσιοδοξία, εἰρήνη, χαρά. «Εἴ τις ἐν λὸγῳ οὐ πταίει, ὁὗτος τέλειος ἀνὴρ» λέγει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος (Ἴακ. γ΄ 2).
Β) Νὰ φέρουμε καὶ τὴ σεμνότητα στὴν ἐνδυμασία μας. Ὅσο καὶ ἂν ἡ λαίλαπα τῆς μόδας, τῆς ὑπερφιάλου ἐπιδείξεως, ἔχει ξεγυμνώσει τὸν κόσμο μας, ὅσο καὶ ἂν ἡ εὐλογημένη ἐντροπὴ χάθηκε, ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε χριστιανοί, νὰ ἑλκύουμε τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ μας καὶ νὰ διατηροῦμε τὴν καθαρότητά μας, ἂς ὑπακούσουμε τὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ μας, ἂς μιμηθοῦμε τὴ σεμνότητα τῆς Παναγίας μας.
Ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἂς ἀγαπήσουμε τὴ σεμνότητα ποὺ ἀναδεικνύει ἀγγέλους. Οἱ μητέρες ἂς προσέξουν τὶς θυγατέρες τους. Ἡ ἄσεμνη ἐνδυμασία «ὑπουργεὶ τὴ ἀκολασία», ἁπλώνει τὴν πρόκλησι, ἀφανίζει τὴ σωφροσύνη καὶ τὴν ἁγνότητα, καταρρακώνει τὴ νεότητα, διαλύει τὴν οἰκογένεια.
Καὶ οἱ γυναῖκες ἂς προσέξουν τὴν ὑποχώρησί τους στὸ θέμα τῆς ἀνδρικῆς ἐνδυμασίας. Ὄχι, τί λέει ὁ κόσμος, ἀλλὰ τί λέει ὁ Θεός. Κι ὁ Θεὸς γράφει στὴν Ἁγία Γραφή, στὸ Δευτερονόμιο: «Οὐκέτι σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικὶ» (Δεύτ. κβ΄ 5). Ὄχι ἀνδρικὴ στολὴ στὴ γυναῖκα. Μήπως κι ἐδῶ κάνει λάθος ὁ Θεός;
Δὲν ἔχουμε χρόνο νὰ ἀναφέρουμε καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων τὴ φωνή.
Ἐλᾶτε, λοιπόν, νὰ προσέξουμε τὴ σεμνότητα στὴ ζωή μας, στὴν καθημερινὴ ἀναστροφή μας, στὶς ἐπικοινωνίες μας, στὴν ψυχαγωγία μας, στὴν ἐνδυμασία μας.
Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Ἡ Παναγίας μας δὲν ἔκανε τὸ θέλημα τὸ δικό της. Δὲν ἱκανοποίησε τὶς ἀνθρώπινες ἐπιδιώξεις. Ὑπήκουσε ἀπόλυτα στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔζησε τὴ σεμνότητα, ἀξιώθηκε μοναδικῆς τιμῆς καὶ δόξης, λάμπει τώρα στὰ δεξιὰ τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Σήμερα, στὴ μεγάλη της ἑορτή, ἂς τῆς δώσουμε χαρά. Μὴν ἀκολουθοῦμε τὸ φοβερὸ ἐκτροχιασμὸ τοῦ κόσμου. Μὴν τὸ ἀποκρύπτουμε. Ὁ κόσμος μας ἔγινε σάρκα χωρὶς ἐντροπὴ καὶ χωρὶς φόβο Θεοῦ. Γι’ αὐτό, φθάσαμε σὲ φοβερὰ ἁμαρτήματα καὶ μάλιστα σὲ σημεῖο νὰ ἐπαινοῦμε καὶ νὰ διαφημίζουμε τὴ διαστροφὴ ἐπισήμως!
Δὲν εἶναι ἁπλὴ ἡ ἀσυδοσία μας. Ὅσοι θέλουμε νὰ ἐπιτύχουμε τὴ σωτηρία μας, ἂς μετανοήσουμε εἰλικρινὰ κι ἂς ντυθοῦμε τὴ σεμνότητα.
Ἔτσι, θὰ ὑμνήσουμε ἄξια τὴν Παναγία μας, θὰ ἁγιάσουμε ἑαυτούς, θὰ ἀξιωθοῦμε τῆς οὐρανίου δόξης καὶ τιμῆς τῆς Παναγίας μας.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
O ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
Ἡ Μετάστασις τῆς Θεοτόκου. Ὁ Μέγας Συναξαριστής τῆς Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐκδίδεται ἀναλώμασι καί ἐπιμελείᾳ ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Οἰνόης Ματθαίου Λαγγῆ.