Ἅγιος Παΐσιος: Ἀπὸ τὰ Φάρασα στὸν Οὐρανό
Μία μεγαλειώδης τηλεοπτικὴ σειρά, παραγωγῆς τοῦ Ἰνστιτούτου «Ἅγιος Μάξιμος ὁ Γραικός».
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης | Ἁγιορεῖτες Πατέρες | Τηλεόραση
Ἐπεισόδιο Α΄
Ἡ ἱστορία τοῦ γέροντα Παϊσίου, τοῦ σύγχρονου Ἁγίου ποὺ ἄγγιξε ὅλο τὸν κόσμο τῆς Ὀρθοδοξίας, ξεκινάει μὲ τὴ γέννησή του στὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας, στὶς 25 Ἰουλίου 1924. Λίγες ἡμέρες ἀργότερα, βαφτίζεται ἀπὸ τὸ γέροντα Ἀρσένιο τὸν Καππαδόκη, ὁ ὁποῖος τοῦ δίνει τὸ ὄνομά του. Ἡ γέννηση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου συμπίπτει μὲ τὸν ξεριζωμὸ τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν Καππαδοκία.
Ἐπεισόδιο Β΄
Οἱ ξεριζωμένοι ἀπὸ τὴν Καππαδοκία γιορτάζουν τὴν ἑορτὴ τῆς Κοίμησης τῆς Θεοτόκου μακριὰ ἀπὸ τὸ χωριό τους, μὲ μιὰ ὑπαίθρια λειτουργία. Φτάνουν στὸν Πειραιᾶ στὶς 14 Σεπτεμβρίου, περιμένοντας νὰ βροῦν τὴ μάνα Ἑλλάδα ποὺ θὰ τοὺς ἀγκαλιάσει, συναντοῦν ὅμως πάρα πολλὲς δυσκολίες καὶ προβλήματα.
Ἐπεισόδιο Γ΄
Σαράντα μέρες μετὰ τὴν ἐγκατάσταση τῶν ξεριζωμένων στὸ κάστρο τῆς Κέρκυρας, ὁ Γέροντας Ἀρσένιος «κοιμᾶται» στὸ νοσοκομεῖο τῆς πόλης, στὶς 10 Νοεμβρίου τοῦ 1924. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς συγκλονίζει ὅλη τὴν κοινότητα, γιατί ὁ Γέροντας Ἀρσένιος ἦταν ὁ πνευματικὸς τους πατέρας, ὁ γιατρός, ὁ δάσκαλός τους.
Ἐπεισόδιο Δ΄
Ὁ Πρόδρομος Ἐζνεπίδης, πατέρας τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, προσπαθεῖ νὰ σταθεῖ χωρὶς τὸν πνευματικό του πατέρα, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ. Εἶναι ἕτοιμος νὰ τὰ παρατήσει, ὅταν ἡ γυναῖκα του Εὐλογία δείχνει τὴ δύναμή της καὶ τὴ σοφία ποὺ κουβαλᾶ στὴν ψυχή της. Τὸν στηρίζει καὶ τὸν βοηθᾶ νὰ μὴ λυγίσει. Ἐννέα μῆνες μετὰ τὴν ἔλευσή τους στὴν Κέρκυρα, φεύγουν γιὰ τὴν Πλαταριὰ Θεσπρωτίας.
Ἐπεισόδιο Ε΄
Μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιπλανήσεις καὶ δυσκολίες, ἡ οἰκογένεια τοῦ Πρόδρομου Ἐζνεπίδη φτάνει στὴν Κόνιτσα τῆς Ἠπείρου. Ἐκεῖ, βρίσκουν ἀνθρώπους ποὺ τοὺς ὑποδέχονται μ’ ἀγάπη καὶ τοὺς βοηθοῦν στὸ νέο ξεκίνημα τῆς ζωῆς τους. Ὁ μικρὸς Ἀρσένιος ψελλίζει τὶς πρῶτες προσευχές του καὶ μεγαλώνει σ’ ἕνα πνευματικὸ περιβάλλον.
Ἐπεισόδιο Στ΄
Ἡ Εὐλογία διακρίνει τὴν πνευματικὴ κλίση τοῦ Ἀρσενίου καὶ φροντίζει, ἀπὸ πολὺ νωρίς, νὰ τοῦ μεταδώσει τὴ μεγάλη της πίστη. Πέρα ἀπὸ τὶς προσευχές, τοῦ μιλάει γιὰ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὴν ταπείνωση, καὶ γιὰ τὸ πὼς πρέπει νὰ πολεμᾶ τοὺς κακοὺς λογισμούς.
Ἐπεισόδιο Ζ΄
Ἡ οἰκογένεια Ἐζνεπίδη ἑτοιμάζεται γιὰ τὸ γάμο τῆς Ἀμαλίας. Ὁ Ἑλληνοϊταλικὸς πόλεμος ἔρχεται, ὅμως, νὰ ἀνατρέψει τὰ σχέδια καὶ τὶς ζωὲς ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Ὁ Ραφαὴλ καὶ ὁ Χαράλαμπος πηγαίνουν στὸν πόλεμο καὶ ὁ Ἀρσένιος προσπαθεῖ νὰ βοηθήσει τὴν οἰκογένειά του νὰ σταθεῖ ὄρθια στὶς πολὺ δύσκολες στιγμές. Ἀκολουθεῖ ἡ γερμανικὴ κατοχὴ καὶ οἱ μεγάλες δυσκολίες ποὺ φέρνει.
Ἐπεισόδιο Η΄
Ὁ Ἀρσένιος, μὲ μεγάλο κίνδυνο τῆς ζωῆς του, σώζει ἕναν συστρατιώτη του ποὺ πληγώθηκε στὴ μάχη. Ὅλοι θαυμάζουν τὸ θάρρος του καὶ προσπαθοῦν νὰ καταλάβουν πὼς δὲν χτυπήθηκε ἀπὸ τὰ πυρὰ ποὺ δέχτηκε στὴν προσπάθειά του νὰ μεταφέρει τὸν πληγωμένο στρατιώτη. Ἡ Εὐλογία δέχεται μιὰ μεγάλη ἔκπληξη. Ὁ Ἀρσένιος ἐπιστρέφει στὸ σπίτι καὶ τῆς λέει ὅτι ἀπολύθηκε ἀπὸ τὸν στρατό. Ἡ χαρά της δὲν θὰ κρατήσει γιὰ πολύ, διότι τῆς ἀνακοινώνει ὅτι θὰ φύγει γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ἐπεισόδιο Θ΄
Ὁ Ἀρσένιος, ἀκολουθῶντας τὴ συμβουλὴ τοῦ Γέροντα Κυρίλλου, ἐπιστρέφει στὸ σπίτι του καὶ νὰ βοηθήσει τὴν οἰκογένειά του νὰ ἀνταποκριθεῖ στὸν καθημερινὸ ἀγῶνα γιὰ νὰ φτιάξει τὴν προῖκα τῆς μικρῆς ἀδελφῆς του, τῆς Χριστίνας. Μένει στὴν Κόνιτσα καὶ δουλεύει σκληρὰ γιὰ τρία χρόνια. Ἔχοντας ἐκπληρώσει ὅλες τὶς ὑποχρεώσεις ἀπέναντι στὴν οἰκογένειά του, φεύγει ὁριστικὰ γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ἀνασκόπηση Α΄ Κύκλου
Ἡ πορεία τοῦ Ἁγίου Γέροντα Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου ἀπὸ τὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας, τὴν Ἀθήνα, τὴν Κέρκυρα, τὴν Πλαταριὰ τῆς Θεσπρωτίας, τὴν Κόνιτσα τῆς Ἠπείρου μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ μπῆκε στὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ἅγιος Παΐσιος: Ἀπὸ τὰ Φάρασα στὸν Οὐρανό | Β΄ Κύκλος
Ἐπεισόδιο Α΄
Ὁ πατέρας Παΐσιος δίνει τὸν ἀγῶνα του, ὡς μοναχὸς πιά, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Φιλοθέου, στὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἕνα ὅραμα τῆς Παναγίας, ὅμως, τὸν ὁδηγεῖ πίσω στὴν Κόνιτσα, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου, γιὰ νὰ ἀνακαινίσει τὸ καμένο ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς μοναστήρι. Ἔτσι, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1958, ἐπιστρέφει στὴν Κόνιτσα καὶ χωρὶς νὰ περάσει ἀπὸ τὸ σπίτι του πηγαίνει ἀπ’ εὐθείας στὸ μοναστήρι.
Ἐπεισόδιο Β΄
Ἡ Εὐλογία στενοχωριέται ὅταν μαθαίνει πὼς ὁ γιὸς της ἐπέστρεψε, ἀλλὰ δὲν πέρασε ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ ἀναρωτιέται τὸν λόγο τῆς πράξης του αὐτῆς. Ὁ πατέρας Παΐσιος ἀρχίζει τὶς προσπάθειες νὰ ἀνοικοδομήσει τὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου στὴν Κόνιτσα. Βρίσκει, ὅμως, καθημερινὰ πάρα πολλὰ ἐμπόδια. Ἡ πανήγυρη τῆς μονῆς γίνεται αἰτία πειρασμοῦ.
Ἐπεισόδιο Γ΄
Ὁ πατέρας Παΐσιος πηγαίνει στὴν Κέρκυρα, βρίσκει τὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου καὶ κάνει τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του. Στὴ συνέχεια, ἐπιστρέφει στὴν Κόνιτσα καὶ ὅλη ἡ οἰκογένειά του προσκυνᾶ συγκινημένη τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου. Μετὰ ἀπὸ 34 χρόνια, παίρνουν ξανὰ τὴν εὐχὴ καὶ τὴν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ τους πατέρα.
Ἐπεισόδιο Δ΄
Στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Κόνιτσας φτάνει καταγγελία ὅτι ὁ πατέρας Παΐσιος βοηθάει κομμουνιστὲς καί, καθὼς τὰ πάθη καὶ τὰ μίση τοῦ ἐμφυλίου πολέμου εἶναι ἀκόμη ἔντονα, ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητρόπολης κάνει σφοδρὴ παρατήρηση στὸν πατέρα Παΐσιο, ὁ ὁποῖος ὅμως ἐξηγεῖ ὅτι δὲν βλέπει κόμματα ὅταν βοηθάει ἀνθρώπους, ἀλλὰ εἰκόνες Θεοῦ. Αὐτὸ ἐξοργίζει τὸν Πρωτοσύγκελλο ἀκόμη περισσότερο.
Ἐπεισόδιο Ε΄
Ὁ πατέρας Παΐσιος παρακαλεῖ τὸν Χριστό, νὰ τοῦ δείξει τὴν πραγματικὴ ταπείνωση. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ ἐνῷ βρίσκεται στὸ Ἱερὸ καὶ ἑτοιμάζεται νὰ κοινωνήσει, ὁ ἱερέας τὸν βγάζει ἔξω, λέγοντάς του ὅτι εἶναι ἀνάξιος νὰ κοινωνήσει Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Ὁ πατέρας Παΐσιος βγαίνει ἔξω, στέκεται τελευταῖος στὴν οὐρὰ τῶν πιστῶν καὶ κοινωνεῖ.
Ἐπεισόδιο Στ΄
Ἡ ὑγεία τοῦ πατέρα Παϊσίου εἶναι σὲ σοβαρὴ κατάσταση καὶ ἔτσι φιλοξενεῖται στὸ σπίτι μιᾶς κυρίας ἀπὸ τὴν Φιλόπτωχο, μέχρι νὰ ἀναρρώσει. Ὅταν ἐπιστρέφει στὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου, τον ἐπισκέπτεται ὁ Διάκονος Δαμιανὸς ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ Ὄρους Σινᾶ καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ πάει νὰ μείνει μαζί τους.
Ἐπεισόδιο Ζ΄
Ὁ πατέρας Παΐσιος καταφθάνει στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Αἰκατερίνης στὸ Ὄρος Σινᾶ. Οἱ μοναχοὶ τῆς Μονῆς τοῦ παραχωροῦν ἕνα μικρὸ κελὶ στὴν ἔρημο, ὅπου ξεκινᾶ τὴν πνευματική του ἄσκηση κάτω ἀπὸ ἀντίξοες συνθῆκες, καθὼς οἱ ἐπιθέσεις τοῦ πειρασμοῦ εἶναι καθημερινές. Παρὰ τὶς δυσκολίες, ὁ πατέρας Παΐσιος ἀφοσιώνεται στὴν προσευχή καὶ τὴν ἄσκηση, ἐνῷ ἡ μητέρα του προσεύχεται γιὰ τὴ φροντίδα του. Ἐνῷ προσεύχεται, ὅμως, ἀφήνει τὴν τελευταία της πνοὴ, εἰρηνικά.
Ἐπεισόδιο Η΄
Ἡ βεβαρημένη ὑγεία τοῦ πατέρα Παϊσίου τὸν ἀναγκάζει νὰ φύγει ἀπὸ τὸ Ὄρος Σινᾶ καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἐκεῖ, συναντᾶ τὸν παπᾶ-Τύχωνα καὶ τοῦ ζητᾶ νὰ γίνει ὁ πνευματικός του. Ἕνας ἀγῶνας ἀρχίζει. Κοντὰ τοῦ μαζεύονται κάποιοι νέοι μοναχοὶ καὶ τὸν παρακαλοῦν νὰ τοὺς συντροφεύσει ὡς πνευματικὸς ὁδηγός τους. Ἡ ὑγεία τοῦ πατέρα Παϊσίου κλονίζεται σὲ μεγάλο βαθμὸ καὶ ἀναγκάζεται νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ ἐπισκεφθεῖ γιατροὺς στὴ Θεσσαλονίκη.
Ἐπεισόδιο Θ΄
Ὁ παπᾶ-Τύχωνας, ὁ ὁποῖος προγνωρίζει τὸν θάνατό του, καλεῖ τὸν πατέρα Παΐσιο καὶ τοῦ ἀνακοινώνει τὴν ἐπιθυμία του νὰ μεταφερθεῖ στὸ κελί του, μόλις ὁ ἴδιος κοιμηθεῖ. Κατόπιν αὐτοῦ, ὁ πατέρας Παΐσιος μένει κοντά του καὶ ζεῖ τὶς τελευταῖες στιγμὲς τῆς ἐπίγειας ζωῆς αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου ἀνθρώπου. Σέβεται τὴν ἐπιθυμία τοῦ πνευματικοῦ του καὶ παραμένει στὸ κελὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ἐπεισόδιο Ι΄
Στὸ κελὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ πατέρας Παΐσιος «πιάνει φιλίες» μὲ ἕνα μικρὸ πουλάκι, ἕναν κοκκινολαίμη. Δέχεται, ὅμως, καὶ Θεῖες ἐπισκέψεις. Ἡ Ἁγία Εὐφημία ἐμφανίζεται στὸ κελί του καὶ τὸν καθοδηγεῖ σὲ κάποια πνευματικὰ ζητήματα ποὺ τὸν ἀπασχολοῦν. Ἀποφασίζει νὰ γράψει τὸν βίο τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου καὶ ἐπισκέπτεται τὴν Κόνιτσα, γιὰ νὰ βρεῖ συγχωριανούς του, ποὺ ἔχουν ζήσει κοντὰ στὸν Ἅγιο.
Ἐπεισόδιο ΙΑ΄
Ὕστερα ἀπὸ 11 χρόνια παραμονῆς στὸ Ἱερὸ Κελὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ πατέρας Παΐσιος φεύγει καὶ ἐγκαθίσταται στὸ Ἱερὸ Κελὶ τοῦ Γενεθλίου τῆς Παναγίας στὴν Παναγούδα, σὲ ἀπόσταση 4,5 χιλιομέτρων ἀπὸ τὶς Καρυές. Ἐκεῖ, ζεῖ βοηθῶντας πιστοὺς ποὺ τὸν ἐπισκέπτονται καθημερινά.
Ἐπεισόδιο ΙΒ΄
Ἡ ὑγεία τοῦ πατέρα Παϊσίου κλονίζεται καὶ ὑποφέρει ἀπὸ ἀκατάσχετες αἱμορραγίες. Οἱ ἐξετάσεις ποὺ ἀκολουθοῦν, δείχνουν καρκίνο στὸ ἔντερο καὶ ὁ πατέρας Παΐσιος ὁδηγεῖται σὲ ἐγχείρηση καὶ χημειοθεραπεῖες. Μένει στὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου στὴ Σουρωτή, ὅπου ἡ Γερόντισσα μαζὶ μὲ τὶς μοναχές τῆς Μονής στέκονται δίπλα του. Ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ἀσθένειάς του καὶ ἡ ὁσιακή του κοίμηση εἶναι τὸ ἐπιστέγασμα ὅλης τῆς πνευματικῆς του πορείας καὶ ἄσκησης.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α ́. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν Φαράσων τὸν γόνον, καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων, μιμητὴν καὶ ἰσότιμον, Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί, τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν, ὡς φυλάσσοντα ἐκ πάντων τῶν λυπηρῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ ́. Θείας πίστεως.
Ὥσπερ ἄγγελος, φανεὶς ἐν κόσμῳ, ἐν τοῖς ἔτεσι, τοῖς τελευταίοις, χριστομίμητε Παΐσιε ὅσιε, ἀσκητικῶς γὰρ βιώσας ἐν Ἄθωνι, ὡς παμφαέστατος ἥλιος ἔλαμψας, καὶ κατηύγασας, πιστῶν τὰ πλήθη τῇ χάριτι, τοῖς ῥήμασι σημείοις καὶ τοῖς θαύμασι.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ ́. Ταχὺ προκατάλαβε.
Παΐσιε γέγονας, τῶν ἀσκητῶν ἡ κρηπίς, τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ Σουρωτῆς ὁ τροφός, Κονίτσης τὸ καύχημα, σὺ γὰρ ἐπὶ τὰ ἴχνη, Ἀρσενίου ὁδεύσας, εἴληφας χαρισμάτων, τὴν πληθὺν Παρακλήτου, ἀφθόνως τοῖς σὲ τιμῶσιν, παρέχων τὰ πρόσφορα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α ́. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Τὸν πανεύφημον ἄνδρα, τοῦ ὄρους Ἄθωνος, τὸν ἐπ' ἐσχάτων τῶν χρόνων, καθάπερ φάος λαμπρόν, τὴν σκοτίαν τῶν πιστῶν διασκεδάσαντα, καὶ νοσήματα ψυχῶν, καὶ σαρκὸς ἐπιφοράς, ἰώμενον ὑπὲρ φύσιν, τῆς προοράσεως λύχνον, νέον Παΐσιον τιμήσωμεν.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ ́. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Ἁγίου Ὄρους ἀσκητὴν τὸν περιάκουστον, καὶ Ἐκκλησίας τὸν φωστῆρα τὸν νεόφωτον, ἐπαινέσωμεν ἐν ὕμνοις ὁλοκαρδίως, ποδηγῶν γὰρ τοὺς πιστοὺς πρὸς βίον ἄριστον, ποταμῶν τῶν δωρημάτων τούτους ἔπλησας, διὸ κράζουσι· Χαίροις πάτερ Παΐσιε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν Φαράσων θεῖος βλαστός, Ἄθωνος τοῦ Ὄρους περιάκουστος ἀσκητής, χαίροις τῆς Ἑλλάδος ὁ φωτιστὴς ὁ νέος, Παΐσιε τῶν νέων μέγιστε σύμμαχε.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις ὁ διδάσκαλος Σουρωτῆς, τοῦ Σιναίου ὄρους ὁ σεμνότατος ἀσκητής, χαίροις ἐν Κονίτσῃ τῶν συμπατριωτῶν σου, κατοίκων ὄντως τύπος Πάτερ πρὸς μίμησιν.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Ἄνδρας καὶ γυναῖκας ναρκομανεῖς, καὶ πληθὺν ἀνθρώπων, δαιμονώντων ταῖς σαῖς λιταῖς, καὶ τοὺς ἀσθενοῦντας, πολυειδῶς θεόφρον, Παΐσιε μὴ παύσῃ, σώζων ἑκάστοτε.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Μοναζόντων ὅσιε τὸν χορόν, ταῖς ἱκετηρίαις, πρὸς Δεσπότην διηνεκῶς, ὅσιε βοήθει, ὡς παῤῥησίαν ἔχων, Παΐσιε κρατίστην, θεομακάριστε.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Ἔχοντες ὡς μέγιστον θησαυρόν, τὸν σὸν τάφον Πάτερ, ἀρυόμεθα οἱ πιστοί, δύναμιν καὶ θάρσος, ἐν τοῖς δεινοῖς τοῦ βίου, Παΐσιε παμμάκαρ, ἄνερ τῆς χάριτος.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Πάτερ ὁσιώτατε τοὺς βροτούς, τοὺς ὑμνολογοῦντας, πολιτείαν σου τὴν σεπτήν, τῇ ἐπισκοπῇ σου, προστάτευσον ἐκ βλάβης, βελίαρ τοῦ ἀρχαίου, τοῦ πολεμήτορος. Πᾶσαι τῶν ἀγγέλων.
Ὁ Οἶκος
Ἄγγελος ὥσπερ ἄλλος, ἐν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις, Παΐσιε ἐφάνης ἐν Ἄθῳ, ὁσίως γὰρ ζήσας ἐν γῇ, ἀσκητῶν τῶν ἀρχαίων ἰσοστάσιος, ἐφάνης τοῖς συνοῦσί σοι, βοῶσί σοι θερμῶς τοιαῦτα·
Χαῖρε Φαράσων ὁ θεῖος γόνος·
χαῖρε τοῦ Ἄθωνος μέγας ὄλβος.
Χαῖρε τῆς Κονίτσης τὸ ἔνθεον καύχημα·
χαῖρε Σουρωτῆς κοινοβίου καλλώπισμα.
Χαῖρε βρύσις ἡ πολύκρουνος ὑπὲρ φύσιν δωρεῶν·
χαῖρε ῥεῦμα ἀκατάσχετον ἰαμάτων σωστικῶν.
Χαῖρε ὅτι κλεΐζεις τὴν Μονὴν Ἐσφιγμένου·
χαῖρε ὅτι οἰκεῖς ἐν τῷ ὄρει Σιναίου.
Χαῖρε βροτῶν ἀτύφων ὁ ἔξαρχος·
χαῖρε πολλῶν χαρίτων ὁ κάτοχος.
Χαῖρε δεινῶς ἀλγουμένων ὁ ῥύστης·
χαῖρε ἀνδρῶν μοναστῶν ὑποφήτης.
Χαίροις πάτερ Παΐσιε.
Κάθισμα
Ἦχος α ́. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Τῇ χάριτι Χριστοῦ, ὡς οἱ πάλαι Πατέρες, συνέζησας σεμνέ, τοῖς ἀλόγοις θηρίοις, καὶ φίλος ἐτέλεσας, πτερωτῶν καὶ τῶν ὄφεων, ὅθεν ἅπαντες, οἱ σὲ εἰδόντες θεόφρον, ἐξεπλάγησαν, καὶ Παντοκράτορα Λόγον, ἀνύμνησαν Ὅσιε.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος γ ́. Τὴν ὡραιότητα.
Τὸν πολυθαύμαστον, σεμνὸν Παΐσιον, τὸν καθαιρέσαντα, ὀφρὺν τοῦ δράκοντος, καὶ ἡδονὰς τὰς σαρκικάς, συντρίψαντα τῇ ἀσκήσει, Ἄθωνος τὸ κλέϊσμα, καὶ Φαράσων ἐκβλάστημα, τὸν εὐεργετήσαντα, πολυτρόπως τοῖς θαύμασι, τὰ πλήθη τῶν πιστῶν ὀρθοδόξων, πάντες τιμήσωμεν ἐνθέως.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ ́. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τῆς νεότητος ὤφθης παιδαγωγός, καὶ ἀκέστωρ ἀνθρώπων ναρκομανῶν, τοῖς σχοῦσι δυσίατα, πορνικὰ ἁμαρτήματα, ταῖς σαῖς εὐχαῖς ἐφάνης, θεράπων πανάριστος, καὶ ἐκ τῶν ἐκζητούντων, ὁδὸν τὴν σωτήριον, Πάτερ ἐπεγνώσθης, ἀκριβὴς ποδηγέτης, καὶ πάντων Παΐσιε, βακτηρία γεγένησαι, ἀσκητὰ θεοφώτιστε, διὸ ἐν Σουρωτῇ οἱ πιστοί, τὸν σὸν τάφον, προσκυνοῦντες χαίρουσι, καὶ σεμνῶς τὴν σὴν μνήμην, κατὰ χρέος προσμέλπουσι.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος δ ́. Ταχὺ προκατάλαβε.
Εὐχῆς ἐργαστήριον, ἡ σὴ ἁγία ψυχή, Παΐσιε γέγονε, τῇ συνεχεῖ προσευχῇ, καὶ θείαις δεήσεσι, σὺ γὰρ μακροχρονήσας, ἐν τῇ κέλλῃ σου πάτερ, ὤφθης καθάπερ στήλη, φωτεινὴ ἱκετεύων, Χριστὸν τὸν πάντων κτίστην, καὶ παντοκράτορα.