Ἡ ἔκτρωση εἶναι ἡ ἁμαρτία τοῦ αἰῶνα
Ἡ συνέντευξη τοῦ γέροντα Γρηγορίου Δοχειαρίτης στὸ Σέργιο Τσεσνοκόβ εἶχε πραγματοποιηθεῖ τὸν Αὔγουστο τοῦ 2011 καὶ εἶχε δημοσιευτεῖ γιὰ πρώτη φορὰ στὰ ρωσικά, στὶς 3 Μαρτίου τοῦ 2015.
Ἁγιορεῖτες Πατέρες | Γέροντας Γρηγόριος Δοχειαρίτης | Ἀμβλώσεις
Τὴ συνέντευξη μὲ τὸν καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου, Ἀρχιμανδρίτη Γρηγόριο ποὺ ἀκολουθεῖ, τὴν εἶχα καταγραμμένη ἀπὸ τὴν πρώτη μου ἐπίσκεψη στὸ Ἅγιο Ὄρος, τὸν Αὔγουστο τοῦ 2011.
Ἡ ἑλληνικὴ Ἱερὰ Μονὴ Δοχειαρίου εἶναι γνωστὴ ὡς ἡ πιὸ ἐργατικὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Πολὺ συχνά, τὸ ἐκθετήριο τῆς Μονῆς δὲ λειτουργεῖ, ἐπειδὴ ὁ καθηγούμενος θεωρεῖ ὅτι τὸ ἔργο τῶν μοναχῶν εἶναι νὰ δουλεύουν καὶ ὄχι νὰ ἐμπορεύονται. Καὶ γενικῶς, ὅλες οἱ ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου, κατὰ τὴ γνώμη του, συχνὰ προκύπτουν ἐξ αἰτίας τῆς ἀργίας. Συνάντησα τὸ γέροντα βράδυ, ὅταν ἐπέστρεφε στὴ Μονὴ μετὰ τὴ μακρὰ ἐργάσιμη μέρα, καὶ γι΄ αὐτὸ τὴ συνέντευξη τὴν ἔκανα μὲ φόντο τὴ δύση τοῦ ἡλίου, στὸ κιόσκι δίπλα ἀπὸ τὸ μοναστήρι, μὲ θέα τὴ δύση.
Σέργιος Τσεσνοκόβ
Τί θὰ μπορούσατε νὰ πεῖτε γιὰ τὸ κίνημα προστασίας τῆς ζωῆς στὴν Ἑλλάδα;
Στὴν Ἑλλάδα ὅλα ξεκίνησαν, τότε ποὺ ἕνας μοναχὸς ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος, ὀνόματι Νικόδημος Μπιλάλης1, ἕνας πολὺ μορφωμένος ἄνθρωπος, ἄρχισε νὰ δραστηριοποιεῖται κατὰ τῶν ἐκτρώσεων: Βοηθοῦσε ἐγκύους καὶ πολύτεκνες οἰκογένειες. Τώρα ζεῖ στὴν Ἀθήνα καὶ ἐργάζεται πολὺ σὲ αὐτὴν τὴν κατεύθυνση. Ζεῖ πολὺ ταπεινά. Νομίζω πὼς ἀπὸ πουθενὰ δὲν παίρνει χρήματα γιὰ αὐτὸ ποὺ κάνει. Συχνὰ ἀπευθύνεται στὸ κράτος μὲ πολλὲς πρωτοβουλίες γιὰ βοήθεια στοὺς πολύτεκνους. Ἔχει τὸ ταλέντο γιὰ τέτοιου εἴδους πρωτοβουλίες καὶ τὸ θάρρος ἀπέναντι στὶς Ἀρχές. Ἀφοῦ ὁ δικός μας ὀρθόδοξος τρόπος εἶναι νὰ τονίζουμε ὅτι δὲν εἶναι μόνο ἡ ἔκτρωση ἁμαρτία, ἀλλὰ ὅτι, γενικῶς, ὁποιαδήποτε ἀντισύλληψη εἶναι θανάσιμη ἁμαρτία.
Νομίζω ὅτι ἔκτρωση εἶναι ἡ χειρότερη ἁμαρτία τοῦ περασμένου, ἀλλὰ καὶ τοῦ παρόντος αἰῶνα. Τὸ θέμα εἶναι ὅτι χάρη στὶς ἐκτρώσεις καὶ στὴν ἀντισύλληψη, ἡ σεξουαλικὴ ἐπαφὴ ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους εἶναι πλέον ἐλεύθερη καὶ δὲν ἀναχαιτίζεται μὲ τίποτα.
Ἕνας γνωστὸς Ἕλληνας συγγραφέας, ὁ γέροντας Φιλόθεος, ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Λογγοβάρδας, ποὺ βρίσκεται στὸ νησί της Πάρου, ἔλεγε: «Δὲν χρειάζεται νὰ κάνει κανεὶς ἐκτρώσεις. Ἂς γεννήσει, ἂς βαπτίσει τὸ παιδί του καὶ ἂς τὸ σφάξει μετά. Ἔτσι, θὰ ἔχει λιγότερη ἁμαρτία τὴν Ἡμέρα τῆς Κρίσης, ἐπειδὴ τὰ παιδιὰ ποὺ ἀποβάλλονται μὲ ἔκτρωση πᾶνε στὴν ἄλλη ζωὴ ἀβάπτιστα».
Τὸ θέμα τῆς γέννησης τῶν παιδιῶν καὶ τῶν ἐκτρώσεων εἶναι πολὺ σύνθετο καὶ πρέπει νὰ ἔχει ἰδιαίτερη θέση στὸ κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας.
Λένε ὅτι στὴ Σερβία, πρὶν τὸν πόλεμο, ποὺ ὁδήγησε ὅλη τὴ χώρα καὶ πολλοὺς ὀρθόδοξους ναοὺς στὴν καταστροφή, ἔγινε ἀλλαγὴ νομοθεσίας, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ κλινικὲς νὰ γεμίσουν αἷμα. Καὶ ἐδῶ βλέπουμε τώρα τὴ θεία δίκη.
Ἡ ἔννοια τῆς ἔκτρωσης χαρακτηρίστηκε ὡς ἡ ἁμαρτία τοῦ αἰῶνα. Ξέρετε πῶς γίνεται μιὰ ἔκτρωση; Ὅταν τὸ παιδὶ βγαίνει ζωντανὸ ἀπὸ αὐτὴ τὴ διαδικασία, συχνὰ ἡ νοσηλεύτρια τὸ παίρνει καὶ ἀλύπητα τὸ χτυπάει στὸ πάτωμα ἢ στὴ ντουλάπα, γιὰ νὰ πεθάνει. Ἀναρωτιέμαι κιόλας: Θὰ συγχωρεθεῖ αὐτὴ ἡ ἁμαρτία, ἂν δὲν ἀκολουθήσει μετάνοια; Καὶ ὄχι ἁπλᾶ μετάνοια, ἀλλὰ μετάνοια σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς. Οἱ ἐκτρώσεις εἶναι ἀναμφισβήτητα ἔργα τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος πάντοτε ἐναντιώνονταν στὸν Θεό.
Ὁ μοναχὸς Νικόδημος διαδίδει τὰ περιοδικά του δωρεάν. Ἂν ἀσχοληθεῖτε μὲ αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα μὴν περιμένετε οἰκονομικὴ βοήθεια ἀπὸ τὸ κράτος. Ἐπειδὴ ἂν μαζέψουμε ὅλες τὶς ἐκτρώσεις ποὺ ἔχουν γίνει μὲ εὐθύνη τῶν κυβερνώντων, μποροῦμε νὰ συγκροτήσουμε ἕνα ὁλόκληρο νέο λαό.
Εἶμαι ἤδη πάνω ἀπὸ 40 χρόνια πνευματικὸς καὶ ἄκουσα τόσο ἄσχημα πράγματα γιὰ αὐτὸ τὸ θέμα ποὺ δὲν θέλω ὄχι μόνο νὰ μιλάω γιὰ αὐτὰ ἀλλὰ οὔτε νὰ τὰ θυμᾶμαι κἄν.
Δυστυχῶς, ὅταν στὶς μέρες μας ὁ ἄνθρωπος τὸ ἀποκαλύπτει στὴν ἐξομολόγηση, τὸ λέει μὲ τόση ἀναισθησία λὲς καὶ εἶχε πλησιάσει ἕνα δέντρο γιὰ νὰ φάει ἕνα μῆλο
Δὲν ἐκπλήσσει αὐτό, ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι ἔδιωξαν τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴ ζωή τους. Θὰ κάνουν καὶ αὐτὰ καὶ χειρότερα ἀκόμα.
Στὴν ἐποχή μας, ἂν ἡ Ἐκκλησία πάρει πραγματικὰ ὀρθόδοξη στάση, δηλαδὴ ἂν στηριχθεῖ στοὺς κανόνες τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἡ πλειονότητα τῶν συγχρόνων μας θὰ μπορέσει νὰ μεταλάβει μόνο τὴν τελευταία μέρα, ὅταν θὰ δίνει τὴν ψυχή του στὸν Θεό.
Τὸ μοναδικὸ ποὺ μπορεῖ νὰ σταματήσει αὐτὴν τὴν ἁμαρτία εἶναι ἡ μετάνοια, ποὺ σήμερα, δυστυχῶς, δὲν ὑπάρχει. Στὴν ἐποχή μας, ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ ἢ δὲ θέλει νὰ συνειδητοποιήσει ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς σύλληψης ἔχουμε μπροστά μας ἤδη ὁλοκληρωμένο ἄνθρωπο. Ἔχουμε μιὰ προσωπικότητα, μιὰ ὑπόσταση.
Ὑπάρχει μιὰ ἐνδιαφέρουσα ἱστορία γραμμένη στὰ γερμανικά. Ἕνας γιατρὸς δούλευε σὲ μαιευτήριο καὶ κάθε μέρα ἔκανε μεγάλο ἀριθμὸ ἐκτρώσεων, καί, βεβαίως, ἔπαιρνε πολὺ καλὰ λεφτά, γεγονὸς ποὺ χαροποιοῦσε τὴ γυναῖκα του.
Κάθε μέρα ἐπέστρεφε σπίτι του μετὰ τὴ δουλειὰ μὲ ἕνα μπουκάλι οὐίσκι. Καθόταν στὴν πολυθρόνα, μὲ τὸ ἕνα χέρι κρατοῦσε τὸ κεφάλι του, καὶ μὲ τὸ ἄλλο κρατοῦσε μπουκάλι μὲ τὸ οὐίσκι. Ἡ γυναῖκα προσπαθοῦσε νὰ τὸν καθησυχάσει, λέγοντας: Μὴν τὸ παίρνεις τόσο στὰ σοβαρά. Δὲν εἶναι τίποτε. Ὥσπου μιὰ μέρα δὲν ἄντεξε καὶ ἔσπασε τὸ μπουκάλι στὸ κεφάλι της. Αὐτὴ πέθανε ἀμέσως καὶ ὁ ἴδιος βρέθηκε στὴν ἀστυνομία καὶ στὴ συνέχεια στὴ φυλακή.
Στὴ φυλακή τον ἐπισκέφτηκε μιὰ γυναῖκα, κοινωνικὴ λειτουργός, καὶ τὸν ρώτησε πῶς ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ κάνει αὐτὸ τὸ ἔγκλημα. Τῆς εἶπε τὴν ἱστορία του. Τῆς εἶπε ὅτι λόγῳ τῆς δουλειᾶς τοῦ κάθε νύχτα ἔβλεπε τὸ ἴδιο ὄνειρο. Ἔβλεπε μιὰ λεκάνη γεμάτη αἷμα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔβγαιναν κεφαλάκια παιδιῶν καὶ τοῦ ἔτριβαν τὰ δόντια. Ἀκριβῶς αὐτὸ ἦταν ποὺ δὲν ἄντεχε καὶ τώρα στὴ φυλακὴ νιώθει ὅτι βρίσκεται στὴ θέση ποὺ τοῦ ἀξίζει καὶ ὅτι τώρα εἶναι πολὺ καλύτερα, ποὺ δὲ βλέπει αὐτὰ τὰ ὄνειρα.
Αὐτὴ ἡ φοβερότατη ἁμαρτία θὰ ἐπισπεύσει τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Καί, δυστυχῶς, σήμερα, οἱ πνευματικοὶ δὲν ζυγίζουν καλὰ αὐτὰ τὰ πράγματα, γι’ αὐτὸ τὸ κακὸ διαδίδεται.
Σὲ ἐκεῖνο τὸ μικρὸ βιβλιαράκι, ποὺ ὁ Κύριος μὲ ἀξίωσε νὰ ἐκδώσω, ἀναφέρω διάφορες ἱστορίες. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς εἶναι γιὰ μιὰ γυναῖκα ποὺ εἶχε παράνομη σχέση μὲ τὸν ξάδελφό της καὶ τὸ ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς σχέσης ἦταν νὰ πλημμυρίσει ὁλόκληρη χαράδρα μὲ αἷμα ἀπὸ τὶς ἐκτρώσεις. Μετὰ παντρεύτηκε καὶ γέννησε σὲ νόμιμο γάμο τρία παιδιά. Μιὰ φορὰ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ χτύπησε μὲ τσαπὶ τὸν ἄλλο καὶ τὸ σκότωσε. Μόλις ἄκουσε φωνές, βγῆκε ἔξω, ὁπότε ἀντίκρισε ὅλη αὐτὴ τὴν φρικαλέα κατάσταση. Τότε ἡ ἴδια πολὺ δυνατὰ ἀναφώνησε: «Εἶναι τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν μου!» Καὶ αὐτὸ ἦταν ἀλήθεια. Ἔτσι πρέπει νὰ φωνάζουν ἐν μετανοίᾳ ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν διαπράξει αὐτὴ τὴν τρομερὴ ἁμαρτία, γιὰ τὴν ὁποία ὁπωσδήποτε θὰ ἔχουν θεία δίκη καὶ ἐδῶ, στὴ γῆ, καὶ στὴν αἰωνιότητα.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει κάνει ἔκτρωση, γενικῶς, δὲ χρειάζεται νὰ κάνει ἄλλες ἁμαρτίες γιὰ νὰ πάει στὴν κόλαση. Εἶναι ἀρκετό.
Μποροῦμε ὅλη τὴ νύχτα νὰ μιλᾶμε γιὰ αὐτὸ τὸ πρόβλημα, ἔτσι ποὺ καὶ τὸ μελάνι σας καὶ ἡ μπαταρία ἀπὸ τὸ φαναράκι νὰ τελειώσουν2.
Ἂν κάποιος ἢ ἡ γυναῖκα του, ἔκαναν ἔστω μιὰ ἔκτρωση, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἱερέας, καὶ τοῦ ἀξίζει πικρὸς θάνατος. Καὶ πιὸ πολύ: Ἀκόμα καὶ ἐὰν ἕνας ἄνθρωπος ἔχει βοηθήσει οἰκονομικὰ στὴν ἔκτρωση, δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργεῖ στὸ ἱερό.
Γέροντα, μπορῶ νὰ κάνω τολμηρὲς ἐρωτήσεις;
Ἔλα…
Καὶ τί νὰ κάνουμε ποὺ σήμερα οἱ ἐκτρώσεις εἶναι νόμιμες καὶ τὸ κράτος ξοδεύει φόρους καὶ γιὰ τὶς ἐκτρώσεις, καὶ τοὺς φόρους τους πληρώνουν καὶ οἱ ἱερεῖς;
Δὲν εἶναι τὸ ἴδιο. Ὅταν τὸ κράτος ἐπιβάλλει φόρους, πρέπει νὰ τοὺς πληρώνω. Ἀφοῦ ἔχουμε: Τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι, καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. Τὸ ποῦ οἱ δοῦλοι τοῦ Καίσαρα τὰ ξοδεύουν; Εἶναι δικό τους τὸ φταίξιμο.
Γέροντα, σὲ ὅλο τὸ Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο σκοτώθηκαν, σύμφωνα μὲ ἐπίσημα στοιχεῖα, 60 ἑκατομμύρια ἄνθρωποι. Σήμερα, σχεδὸν ὁ ἴδιος ἀριθμὸς ἀνθρώπων (55 ἑκατομμύρια) σκοτώνονται σὲ ὅλο τὸν κόσμο μὲ τὶς ἐκτρώσεις. Εἶναι ἐπίσημη στατιστική, ὁ πραγματικὸς ἀριθμὸς εἶναι πολὺ μεγαλύτερος. Μποροῦμε νὰ τὸ θεωρήσουμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο;
Καὶ τρίτο καὶ τέταρτο! Νὰ σᾶς πῶ καὶ κάτι ἀκόμα. Θὰ ὀνομάσω ὅλη τὴ σημερινὴ γενιὰ ἀπόβρασμα τοῦ Ἡρώδη ἐπειδὴ ἐπαναλαμβάνει τὰ ἔργα τοῦ Ἡρώδη.
Ἂν εἶναι πόλεμος, γιατί ἀπὸ τὴν πλευρά μας ἔχουμε τόσο λίγα στρατεύματα; Τί νὰ κάνουν αὐτοὶ ποὺ καταλαβαίνουν ὅτι αὐτὸ εἶναι πόλεμος; Πῶς νὰ πολεμοῦν σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση;
Πρέπει νὰ ἀναπτυχθεῖ μεγάλο κίνημα ποὺ νὰ ξεκινάει ἀπὸ τοὺς λαϊκούς. Μὴν ἀπελπίζεστε, ποὺ εἶστε λίγοι. Ἀπὸ μικρὸ τὸ κίνημα θὰ γίνει μεγάλο. Ἂν ἐμεῖς, οἱ πιστοί, δὲ βάλουμε «στόπ», πολὺ περισσότερο δὲ θὰ τὸ κάνουν οἱ ἄλλοι ποὺ δὲν καταλαβαίνουν καὶ δὲν κάνουν τίποτα.
Τὸ 2014, ὁ πατὴρ Νικόδημος ἐκδήμησε εἰς Κύριον.
Φώτιζα τότε ἤδη μὲ φαναράκι γιὰ νὰ γράφω αὐτὰ ποὺ ἔλεγε ὁ γέροντας καὶ ὁ διερμηνέας, ὁ ἀδελφὸς Γεώργιος καὶ νῦν μοναχὸς Μαρτύριος.