Ἀποδειχθήκατε μισθωτοί ποιμένες

Ἀνοικτή ἐπιστολή πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Μοναχός Γαβριήλ Ἁγιορείτης | Ἁγιορεῖτες Πατέρες | Ὁμοφυλοφιλία

---

Γέρων Γαβριήλ Ἱεροῦ Κουτλουμουσιανοῦ Κελλίου Ὁσίου Χριστοδούλου τῆς Πάτμου | Καρυές, 17 Φεβρουαρίου 2024 (μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο)

---

Μακαριώτατε ἀρχιεπίσκοπε Ἱερώνυμε, Σεβασμιώτατοι ἀρχιερεῖς,

1. Στίγμα καί ἐντροπή ὁ Σοδομικός νόμος

Ὁ ταπεινός μοναχός Γαβριήλ, Γέροντας τοῦ Ἱεροῦ Κουτλουμουσιανοῦ Κελλίου τοῦ Ὁσίου Χριστοδούλου τοῦ ἐν Πάτμῳ, συμμετέχω ἐκ βαθέων στήν στενοχώρια, στήν θλίψη καί στόν πόνο, πού προκάλεσε ἡ ὑπερψήφιση στή Βουλή, στίς 15 Φεβρουαρίου τρέχοντος ἔτους, τοῦ ἐπαίσχυντου νόμου πού νομιμοποιεῖ τό θεομίσητο καί κορυφαῖο ἁμάρτημα τῆς Ὁμοφυλοφιλίας.

Θά παραμείνει ὡς στίγμα ἐντροπῆς αἰώνιο καί πρωτοφανές στήν ἑλληνική ἱστορία, κακό παράδειγμα ἀπό μία μέχρι τώρα ὀρθόδοξη χώρα, ἐπαινούμενο ἀπό δυτικούς χριστομάχους καί ἀθέους καί ἐπικρινόμενο μέ πίκρα καί ἀπορία ἀπό ὁμοδόξους Ὀρθοδόξους ἀδελφούς ἄλλων χωρῶν. Οἱ τελευταῖοι διερωτῶνται πῶς ἐπέτρεψε ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία, τό Ἅγιον Ὄρος, πῶς ἐπιτρέψαμε ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι νά καταληφθεῖ τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο ἀπό ξένες πολιτιστικά καί ἁμαρτωλές δυνάμεις, πού πανηγυρίζουν καί θριαμβολογοῦν καί γλεντοῦν, γιατί ἀνέτρεψαν τό Εὐαγγέλιο, τήν Πίστη μας, τά ἔβαλαν οἱ μικροί καί γελοῖοι μέ τόν παντοδύναμο Τριαδικό Θεό καί μέ τό Ἅγιο θέλημά Του.

Μέσα σέ ἕνα Κοινοβούλιο μάλιστα, οἱ ἐργασίες τοῦ ὁποίου ἀρχίζουν μέ τήν ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ, οἱ βουλευτές στήν πλειονότητά τους ὁρκίζονται ἐπί τοῦ Εὐαγγελίου «στό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί ὁμοούσιας καί ἀδιαίρετης Τριάδας», ὅπως ἐπιβάλλει τό Σύνταγμα (ἄρθρο 59), τό ὁποῖο σέ ὅλες τίς συνταγματικές ἀναθεωρήσεις πού ὑπέστη κατά τήν πολιτική ἱστορία τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, ἐξακολουθεῖ ὡς ἐπικεφαλίδα του, ὡς σφραγίδα καί ταυτότητά του, νά διακηρύσσει ὅτι ὅσα καθορίζει ὁρίζονται «Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί ἀδιαιρέτου Τριάδος». Τόν ἴδιο ὅρκο δίδει καί ὁ ἀρχηγός τοῦ Κράτους, ὁ πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας (ἄρθρο 33), ἀξίωμα τό ὁποῖο δέν ἐτίμησε ἡ τωρινή πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καί ἐπρόδωσε τήν Ὀρθοδοξία μαζί μέ τούς ἐπίορκους βουλευτές καί ὑπουργούς, ὄχι μόνο γιατί συμπανηγύρισε μέ τούς Σοδομίτες μετά τήν ψήφιση τοῦ ἀδιάντροπου καί αἰσχροῦ νόμου, ἀλλά γιατί ὡς πρόεδρος ὅλων τῶν Ἑλλήνων καί ὄχι κομματική ὑπάλληλος τῶν κυβερνώντων θά μποροῦσε, στηριζόμενη στήν ἀντίθεση τῆς πλειονότητας τῶν Ὀρθοδόξων πολιτῶν, νά ἀναπέμψει τό νομοσχέδιο στήν Βουλή (ἄρθρο 42, 1) γιά πολλούς λόγους, σπουδαιότερος τῶν ὁποίων εἶναι ἡ προσβολή τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς Ἐπικρατούσας θρησκείας τῶν Ἑλλήνων, δηλαδή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἑπομένως καί τοῦ Συντάγματος.

Ἰλιγγιᾶ ὁ νοῦς, ὅταν ἀναλογισθεῖ πῶς καί σέ ποιές ἀξίες στίς κατά καιρούς Ἐθνοσυνελεύσεις ἐθεμελίωσαν τό νέο κράτος οἱ ἀγωνιστές τοῦ 1821, στοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγία, στόν Τίμιο Σταυρό πού τόν ἀποτύπωσαν στήν ἐθνική σημαία, στούς Ἁγίους πού τούς ἀνήρτησαν σέ πολλά ἐθνικά σύμβολα καί βέβαια στόν συκοφαντούμενο καί διαβαλλόμενο σήμερα πατριωτισμό. Δέν θά ἔβγαζαν τά σπαθιά τους ὁ Κολοκοτρώνης, ὁ Παπαφλέσσας, ὁ Ἀθανάσιος Διάκος, ὁ Μακρυγιάννης ἀπέναντι στούς νέους κρυφοδαγκανιάρηδες ἐχθρούς καί καταληψίες τοῦ Κοινοβουλίου, πού προδίδουν τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγία καί τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος, ὑποδουλώνοντάς την σέ ξένες δυνάμεις καί σκοτεινά κέντρα; Πῶς θά γιορτάζουμε τίς μνῆμες τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, πού ἔχυσαν καί τό αἷμα τους γιά τό Εὐαγγέλιο καί τήν Πίστη τοῦ Χριστοῦ; Ἰδιαίτερα τῶν πιό κοντινῶν μας Νεομαρτύρων, οἱ ὁποῖοι γιά νά μήν ἀλλάξουν τήν πίστη τους, γιά νά μή δεχθοῦν τό Κοράνιο τοῦ Μωάμεθ θυσίασαν τή ζωή τους; Δέν εἶναι ἐντροπή καί προδοσία οἱ μέν Χριστιανοί βουλευτές νά προδίδουν τό Εὐαγγέλιο καί νά ἀλλαξοπιστοῦν, οἱ δέ Μουσουλμᾶνοι βουλευτές τῆς Θράκης νά ἀρνοῦνται νά ψηφίσουν τό νομοσχέδιο, γιατί εἶναι ἀντίθετο μέ τό Κοράνιο; Τά ἐντάλματα τῶν ἀνθρώπων ἰσχυρότερα τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ!

2. Μαύρη ἡμέρα ἡ 15η Φεβρουαρίου. Μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ Θεός. Νέα ἅλωση.

Ὄντως ἱστορική, ἀλλά μαύρη, ἡμέρα ἡ 15η Φεβρουαρίου. Ἡμέρα πένθους καί θρήνων γιά τήν νέα ἅλωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀποφράς ἡμέρα καί δυσοίωνος. Ἐπαναφέρει στή μνήμη μας τήν μεγάλη ἱστορική ἅλωση τῆς Πόλης πού προετοιμάσθηκε: α) Ἀπό τήν προδοτική σύνοδο τῆς Φερράρας – Φλωρεντίας (1438-1439), πού μᾶς ὑπέταξε στόν πάπα, καί β) ἀπό τήν ἠθική κατρακύλα τῶν κατοίκων τῆς Κωνσταντινούπολης, ὅπως τήν περιγράφει ὁ ὁσιώτατος ἀγωνιστής μοναχός Ἰωσήφ Βρυέννιος, διδάσκαλος τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί τοῦ Πατριάρχου Ἁγίου Γενναδίου Σχολαρίου. Αὐτά προκάλεσαν τή Θεοεγκατάλειψη καί τήν παιδαγωγική μας παράδοση στούς ἀλλοθρήσκους Τούρκους. Στούς καιρούς μας ἡ προδοτική σύνοδος στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης (2016) μέ τήν ὁποία ὑπόδουλοι στούς Εὐρωπαίους καί Ἀμερικανούς, ἀθωώσαμε τίς αἱρέσεις τῶν Παπικῶν καί τῶν Προτεσταντῶν, ἡ ἀναιτιολόγητη ἐχθρική καί ἀγνώμων συμπεριφορά πρός τούς Ὀρθοδόξους Ρώσους πού πολεμοῦνται στήν Οὐκρανία ἀπό τούς δυτικούς νέους Σταυροφόρους τοῦ ΝΑΤΟ, ἡ συμπόρευση καί συμμαχία μέ τήν νεοταξική κυβέρνηση στά βλάσφημα καί ἀσεβῆ μέτρα γιά τήν λοίμωξη τοῦ Κορωνοϊοῦ καί τέλος ἡ ἀσεβέστατη, ἀντορθόδοξη, ἀντιλαϊκή, ἀντιευαγγελική, ἀντιπατερική ἐπίσημη διά τῆς Βουλῆς κήρυξη πνευματικοῦ πολέμου ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἐντολῶν Του ἀπό ἀπεσταλμένους τῆς σατανοκίνητης ἡγεσίας τῶν δυτικῶν ἐλίτ, ὁδηγοῦν σέ νέα Θεοεγκατάλειψη. Τήν βλέπουμε ἤδη νά διαφαίνεται καθαρά στήν ἑλληνική κοινωνία μέ τήν αὔξηση τῆς ἐγκληματικότητας καί τῆς βίας, τό ξεγύμνωμα καί τήν ἀδιαντροπιά τῶν γυναικῶν καί τῶν ἀνδρῶν, τήν διάλυση τῆς οἰκογενείας καί τῶν σχολείων, τήν ὑπερηφάνεια καί τό ξεσάλωμα τῆς θεομίσητης ὁμοφυλοφιλίας, τήν φυγή τῶν νέων σέ ἄλλες χῶρες καί πατρίδες, τό ἐκρηκτικό δημογραφικό πρόβλημα, πού ἀπειλεῖ νά μᾶς ἀφανίσει καί πολλά ἄλλα, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός. Ὑποφέρει ὁ κόσμος ἀπό τήν οἰκονομική ἀνέχεια καί δυσπραγία, δέν μποροῦν οἱ νέοι νά δημιουργήσουν οἰκογένειες, γιατί δύσκολα μποροῦν νά τίς συντηρήσουν, καί ὁ ὑπουργός ἄμυνας τῆς χώρας μας βλέπει σωστά τόν κίνδυνο ἀπό τόν διαρκῶς αὐξανόμενο πληθυσμό τῆς Τουρκίας, ἀλλά νομίζει ὅτι μόνον μέ τούς ἐξοπλισμούς πού ἀπομυζοῦν τόν ἐθνικό πλοῦτο θά ἀντιμετωπίσουμε τόν ἐξ ἀνατολῶν κίνδυνο, ἐνῷ ψηφίζει καί αὐτός ὑπέρ τοῦ πορνονόμου ἀδιαφορώντας γιά τόν ἐκ δυσμῶν χειρότερο πνευματικό κίνδυνο. Ξεχνοῦν οἱ κυβερνῶντες πόσες φορές σώθηκε ὁ Ἑλληνισμός περικυκλωμένος ἀπό πανίσχυρους ἐχθρούς μέ θεία ἀρωγή καί βοήθεια καί ἐμπιστεύονται μόνον τίς ἀνθρώπινες δυνατότητες, ἐνῶ ὅπως θεόπνευστα λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, «Ἐάν μή Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐάν μή Κύριος φυλάξῃ πόλιν εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων»¹ καί «Οὗτοι ἐν ἅρμασι καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα. Αὐτοί συνεποδίσθησαν καί ἔπεσον, ἡμεῖς δέ ἀνέστημεν καί ἀνωρθώθημεν»². Αὐτά ἐπαναλαμβάνουμε οἱ Ὀρθόδοξοι στήν μοναδική καί θεόπνευστη λατρεία μας, ὅταν ψάλλουμε στό Μέγα Ἀπόδειπνο τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή τό «Μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καί ἡττᾶσθε ὅτι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός» καί τό «Εἰ Θεός μεθ᾽ ἡμῶν, οὐδείς καθ᾽ ἡμῶν», παρμένο ἀπό τό Κοντάκιο τῆς Ἀναλήψεως.

Τήν προστατευτική του παρουσία ὁ Θεός τήν ἐμφανίζει κατά πολλούς τρόπους, ἕνας ἀπό τούς ὁποίους εἶναι καί ἡ ἀνάδειξη ἀξίων ἡγετῶν, ἐκκλησιαστικῶν καί πολιτικῶν. Εὐλογημένα πλουσίως τά ἔθνη καί οἱ χῶρες πού διαθέτουν θεοφιλεῖς ἡγέτες καί στούς δύο χώρους, στήν Ἐκκλησία καί στήν Πολιτεία. Βρίσκονται κάτω ἀπό τήν προστατευτική ὀμπρέλα τῆς θείας βοηθείας καί Χάριτος, καί ὁ εὐσεβής λαός διάγει ἐν εἰρήνῃ, ὁμονοίᾳ καί χρηστότητι. Δημιουργοῦνται προβλήματα, ὅταν ὁ ἕνας θεσμός ἐκτρέπεται καί στρέφεται ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως συνέβη πολλάκις στήν Ρωμιοσύνη τοῦ Βυζαντίου. Ὁ ὑγιαίνων πάντως στήν Πίστη θεσμός δέν ὑποχωροῦσε, ἀλλά ἀγωνιζόταν καί ἀντιδροῦσε, μέχρις ὅτου ἐπανέλθει ἡ Ὀρθοδοξία πλήρως στήν ὀρθή της πορεία. Περιττεύουν τά πάμπολλα παραδείγματα. Τό δυστύχημα ἦταν καί εἶναι, ὅταν καί οἱ δύο θεσμοί, προσβάλλουν τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί Ζωή, μέ συνέπεια τήν Θεοεγκατάλειψη, ὅπως συμβαίνει δυστυχῶς καί σήμερα στήν ἁγιοτόκο Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα.

3. Ἀνεπαρκεῖς καί ἀνάξιοι. Μισθωτοί ποιμένες.

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε καί λοιποί ἐπίσκοποι,

Τό πιό ὀλέθριο, ἀποκαρδιωτικό καί ἀπογοητευτικό, μέ καταστροφικές συνέπειες στήν σωτηρία τῶν πιστῶν εἶναι ἡ ἐκτίμηση καί διαπίστωση, ὄχι μόνον ἐμοῦ τοῦ ἐλαχίστου, ταπεινοῦ καί ἁμαρτωλοῦ μοναχοῦ, ἀλλά πλειάδος συμμοναστῶν μου στό Ἅγιον Ὄρος, εὐλαβῶν κληρικῶν καί πλήθους λαϊκῶν, ὁμογενῶν καί ἀλλογενῶν, ὅτι δυστυχῶς τίς τελευταῖες δεκαετίες στήν ἀντιμετώπιση θεμάτων Πίστεως καί Ζωῆς, δόγματος καί ἤθους, φανήκατε οἱ ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες ἀνεπαρκεῖς καί ἀνάξιοι. Δέν ζητῶ συγνώμη γιά τό θάρρος καί τήν τόλμη, διότι ἄν σιωπήσουμε ὅσοι βλέπουμε τόν κατήφορο, τήν παρακμή καί τήν ἀποστασία, «οἱ λίθοι κεκράξονται»³. Ὅπου τό κινδυνευόμενο εἶναι ὁ Θεός καί ἡ Ὀρθοδοξία⁴ ὅλοι ἔχουμε λόγο, ἀκόμη καί οἱ λαϊκοί κατά τήν γνωστή ἀπόφαση τῶν Ὀρθοδόξων πατριαρχῶν τό 1848, ἔστω καί ἄν συγκρουσθοῦν μέ πατριάρχες καί συνόδους⁵. Πολύ περισσότερο ἔχουμε λόγο οἱ μοναχοί μέ τούς ἀγῶνες τῶν ὁποίων διασώθηκε ἡ Ὀρθοδοξία ἀπό τίς αἱρέσεις, καί διατηρήθηκε ὁ ἀσκητικός χαρακτήρας τοῦ Εὐαγγελίου, ἐνάντια στήν ἐκκοσμίκευση καί στήν ἠθική χαλαρότητα.

Ὁ μεγάλος μοναστικός μας ἡγέτης, μεγάλος ὑμνογράφος καί δογματικός θεολόγος, Ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, πρότυπο ἀγωνιστοῦ καί ὁμολογητοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, συμβουλεύει συμμοναστές του νά ἀντιδράσουν καί νά ἀντισταθοῦν, νά διακόψουν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς αὐτουργούς καί ὑποστηρικτές τῆς μοιχιανικῆς αἵρεσης, ὅσους δηλαδή συνήργησαν στόν ἐπί μοιχείᾳ, στόν μοιχικό, γάμο τοῦ τότε αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Στ´ (780-797) μέ τήν αὐλική Θεοδότη, ἐνῶ ζοῦσε ἀκόμη ἡ σύζυγός του, τήν ὁποία διά τῆς βίας ἔκλεισε σέ μοναστήρι. Πρέπει, τούς γράφει, μέ ἔργα καί ὄχι μέ λόγια νά δείξουν οἱ ἀληθινοί μοναχοί, (πολύ περισσότερο οἱ ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς), ὅτι φέρουν ἐπάξια τό μοναχικό σχῆμα. Κύριο ἔργο τους εἶναι νά μήν ἐπιτρέψουν οὔτε στά πιό μικρά νά ἀλλάξει τό Εὐαγγέλιο, γιά νά μή δώσουν κακό παράδειγμα στούς λαϊκούς καί λογοδοτήσουν γι᾽ αὐτό στόν Θεό γιά τήν ἀπώλεια τῆς σωτηρίας τους: «Ἐάν λοιπόν μοναχοί εἰσί τινές ἐν τοῖς νῦν καιροῖς δειξάτωσαν ἐπί τῶν ἔργων. Ἔργον δέ μοναχοῦ μηδέ τό τυχόν ἀνέχεσθαι καινοτομεῖσθαι τό Εὐαγγέλιον· ἵνα μή ὑπόδειγμα τοῖς λαϊκοῖς προτιθέμενοι αἱρέσεως καί αἱρετικῆς συγκοινωνίας τῆς ὑπέρ αὐτῶν ἀπωλείας λόγον ὑφέξωσιν»⁶.

Ἡ Ἐκκλησία καθόρισε νά εἶναι ἄγαμοι οἱ ἐπίσκοποι, νά προέρχονται ἐκ μοναχῶν, ὥστε νά ζοῦν ἐν τῷ κόσμῳ καί νά συμπεριφέρονται ὡς μοναχοί, ἀσκητικά καί ἀγωνιστικά, μολονότι τό μοναχικό σχῆμα πού οἱ περισσότεροι λαμβάνουν τώρα πρό τῆς χειροτονίας κατήντησε ἁπλός τύπος καί ἐπίδειξη μοναστικῆς ψευδοταυτότητας.

Δέν θά μακρηγορήσω περισσότερο. Οἱ σημερινοί ἱεράρχες, στήν πλειονότητά τους, ἀποδείχθηκαν μισθωτοί ποιμένες. Ἔβλεπαν καί βλέπουν τούς λύκους νά εἰσβάλλουν στό μαντρί καί νά κατασπαράσσουν τά πρόβατα καί αὐτοί ὄχι μόνο φεύγουν, γιατί εἶναι μισθωτοί καί δέν τούς ἐνδιαφέρει τί θά πάθουν τά πρόβατα, ὅπως ἀλάθητα διδάσκει ὁ ἀληθινός ἀρχιποιμένας, ὁ Θεάνθρωπος Χριστός⁷, ἀλλά συνεργάζονται μέ τούς λύκους καί σχεδιάζουν πῶς θά πετύχει καλύτερα καί χωρίς ἀντιδράσεις ἡ ἁρπαγή τῶν προβάτων. Γιά νά ἀποκρυβεῖ μάλιστα ὁ κοινός σχεδιασμός τῶν λύκων μέ τούς ποιμένες, οἱ τελευταῖοι βγάζουν συνοδικά ἀνακοινωθέντα καί κείμενα πρός τόν λαό, πού δέν εἶναι βέβαια ἄλογο ἀλλά λογικό ποίμνιο, ὅπου ἁπλῶς λένε πώς δέν συμφωνοῦν μέ ὅσα κάνουν οἱ λύκοι, λόγια, λόγια, λόγια, ἀντί νά πάρουν τήν μαγγούρα, τήν ποιμαντορική ράβδο, καί νά διώξουν ἀπό τό μαντρί τούς λύκους. Μερικοί μάλιστα ἐπίσκοποι δικαιολογοῦν τούς λύκους, γιατί δῆθεν ὁ Θεός ἔδωσε στή φύση τους τήν σαρκοβόρα τάση, καί ἄλλοι τούς ὑποβοηθοῦν νά ἀναθρέψουν καί λυκόπουλα.

Δέν εἶναι βέβαια ἡ πρώτη φορά πού ἐμφανίζονται μισθωτοί ποιμένες, ψευδοποιμένες. Ἤδη στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ προφήτης Ἰερεμίας ἐπιβεβαιώνει τήν δίκαιη ὀργή τοῦ Θεοῦ ἐναντίον τῆς γῆς τῶν Ἰουδαίων, διότι «οἱ ποιμένες ἠφρονεύσαντο καί τόν Κύριον οὐκ ἐξεζήτησαν»⁸. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός λέγει ὅσα παραθέσαμε γιά τούς μισθωτούς ποιμένες, καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προσκαλεῖ στή Μίλητο τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου καί βαθιά συγκινημένος τούς συμβουλεύει νά προσέχουν τούς ἑαυτούς τους ἀλλά καί τό ποίμνιο, στό ὁποῖο τούς ἔθεσε ὡς ποιμένες, ὄχι κάποιος πατριάρχης, ἀρχιεπίσκοπος ἤ μητροπολίτης, γιά νά εἶναι σ᾽ αὐτούς ὀφειλέτες καί εὐγνώμονες, ἀλλά τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιά νά ποιμαίνουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι δική Του, γιατί τήν ἀπέκτησε μέ τό ἴδιο Του τό αἷμα, καί δέν ἀνήκει σέ κανένα ἐκκλησιαστικό ἀξιωματοῦχο. Τούς προειδοποιεῖ μάλιστα ὅτι σύντομα μετά τήν ἀναχώρησή του θά εἰσβάλλουν ἐκεῖ πού διακονοῦν ἄγριοι λύκοι πού δέν θά λυπηθοῦν τό ποίμνιο καί ὅτι ἀπό ἀνάμεσά τους, ἀπό τούς ἴδιους, θά ἐμφανισθοῦν ἄνδρες πού θά διαστρέφουν τήν ἀλήθεια, γιά νά παρασύρουν τούς πιστούς μέ τό μέρος τους⁹. Δέν χρειάζεται νά παραθέσουμε ὅσα περί ἀναξίων κληρικῶν λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες στά Περί Ἱερωσύνης καί σέ ἄλλα ἔργα τους. Τό διαφορετικό καί σημαδιακό στήν ἐποχή μας εἶναι ὅτι πλήθυναν πολύ οἱ λυκοποιμένες καί ἔμειναν λίγοι οἱ καλοί ποιμένες. Μήπως ἐπαληθεύονται οἱ προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ὅτι «Θἄρθῃ καιρός πού δέν θά ὑπάρχει αὐτή ἡ ἁρμονία πού εἶναι σήμερα μεταξύ λαοῦ καί κλήρου» καί «Οἱ κληρικοί θά γίνουν οἱ χειρότεροι καί οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων»¹⁰;

4. Μποροῦσαν νά ἀποτρέψουν τήν ψήφιση τοῦ αἰσχροῦ νόμου. Ὄχι λαγοί, ἀλλά λιοντάρια.

Οἱ ἐκτιμήσεις πού κάναμε γιά τόν ἀρχιεπίσκοπο καί τούς ἱεράρχες δέν εἶναι ἄδικες οὔτε ὑπερβολικές. Θά μπορούσαμε νά τίς κατοχυρώσουμε ἐκτενέστερα. Ὑπάρχει ὅμως δυνατότητα νά μᾶς διαψεύσουν, ἔστω καί ἀργά, ἀφοῦ «κάλλιο ἀργά παρά ποτέ». Ἡ Ἱεραρχία, ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία, θά μποροῦσε νά ἀποτρέψει τήν ψήφιση τοῦ πορνονόμου καί δέν τό ἐπεχείρησε, γι᾽ αὐτό καί ἡ εὐθύνη της εἶναι μεγάλη. Δέν θέλησε νά σηκώσει τό βάρος τῶν καιρῶν, νά συγκρουσθεῖ μέ τόν καίσαρα, τόν βλάσφημο καί ἀνίερο πρωθυπουργό. Παρέδωσε «τά τοῦ Θεοῦ τῷ καίσαρι», τά ἱερά καί ὅσια τῆς Πίστεώς μας, τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο, τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ σέ περιφρόνηση καί βεβήλωση. Ἄφησε νά κυριαρχήσει ἡ χειρότερη ὅλων τῶν αἱρέσεων, τήν ὁποία οὔτε οἱ μεγάλοι αἱρεσιάρχες τόλμησαν νά ὑποστηρίξουν, ὅτι μέ τίς ἀλλαγές τῶν ἐποχῶν ἀλλάζει καί τό Εὐαγγέλιο, ὅτι τό Εὐαγγέλιο εἶναι τρεπτό καί μεταβλητό. Εἶναι ἡ αἵρεση τῆς τρεπτότητας τοῦ Εὐαγγελίου. Ὅταν ὁ ὑπερφίαλος πρωθυπουργός τόν περασμένο Ἰούνιο μετά τή νίκη του στίς ἐκλογές ἐδήλωνε ἐπαιρόμενος ὅτι θά νομιμοποιήσει τόν «γάμο» τῶν Ὁμοφυλοφίλων, προφανῶς ὑπολογίζοντας ὅτι ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀνίκανη νά ἀντισταθεῖ, ὅπως δέν ἀντιστάθηκε σέ τόσα ἄλλα, τότε ἔπρεπε ἡ ἀπελθοῦσα τόν Σεπτέμβριο Διαρκής Ἱερά Σύνοδος νά συγκαλέσει ἔκτακτη σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας ἤ νά τό πράξει ἡ ἑπόμενη Διαρκής Ἱερά Σύνοδος πού ἀνέλαβε τόν Ὀκτώβριο, καί νά ἀποφασίσουν μέ ἔργα, ὄχι μέ λόγια, «ἔπεα πτερόεντα», νά ἀντιδράσουν. Νά ἀπειλήσουν ὅσους ψηφίσουν τόν Σοδομικό νόμο μέ ποινές πού προβλέπονται ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τού Ἱερούς Κανόνες, μέ διακοπή ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, μέ ἀφορισμό καί ἐξωεκκλησιασμό, νά ὀργανώσουν τοπικά καί πανελλήνια συνέδρια καί ἡμερίδες μέ θέμα τήν Ὁμοφυλοφιλία, νά δημοσιεύουν σέ περιοδικά τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Μητροπόλεων σχετικές μελέτες καί ἄρθρα, νά προετοιμάσουν μέ συνάξεις ἱερέων σέ κάθε μητρόπολη τίς ἀντιδράσεις, νά προειδοποιήσουν τόν νεοταξίτη καί βλάσφημο πρωθυπουργό, ὅτι, ἄν τολμήσει νά ἑτοιμάσει τό νομοσχέδιο θά ξεσηκώσουν ὅλες τίς ἐνορίες τῆς χώρας, ὅλους τούς ἱερεῖς καί τά μοναστήρια σέ παλλαϊκά συλλαλητήρια καί σέ πορεῖες λιτανευτικές ἱερῶν εἰκόνων καί συμβόλων στούς δρόμους τῶν μεγάλων πόλεων, νά δείξουν ὅτι δέν εἶναι κότες καί λαγοί, ὅπως νομίζει ὁ ὑπερφίαλος νέος Ναβουχοδονόσορ, ἀλλά λέοντες, πῦρ πνέοντες, ὅπως ὑπενθύμισε ὁ ἀληθινός λέων τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ὁσιώτατος ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἐξηγώντας γιά ποιό λόγο στή βάση τοῦ δεποτικοῦ θρόνου ὁ ξυλογλύπης ἤ ὁ λιθοξόος, δεξιά καί ἀριστερά, τοποθετοῦν δύο λιοντάρια.

5. Μετάνοια καί ἐπανόρθωση

Σεβαστοί γιά τό ἀξίωμά σας καί ὄχι γιά τίς πράξεις σας Ἀρχιερεῖς. Ἄν πραγματικά στενοχωρεῖσθε, καί λυπεῖσθε, καί πονᾶτε γιά τήν φρικτή προδοσία τῆς Πίστεως, στήν ὁποία συμπράξατε, ὑπάρχει τρόπος νά ἐπανορθώσετε καί νά δείξετε συγχρόνως ὅτι μετανοεῖτε γιά τήν ἀπραξία, τήν ὑποχωρητικότητα, τούς συμβιβασμούς, τώρα μάλιστα πού ἄρχισε τό Τριώδιο καί ψάλλουμε τό «Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα». Νά πράξετε αὐτά πού δέν ἐπράξατε καί συντελέσατε στό νά ψηφισθεῖ τό αἰσχρό νομοσχέδιο. Νά διακόψετε τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ὅσους τό ἐψήφισαν, ἀπό ἀγάπη πρός τούς ἰδίους, ὡς φάρμακο θεραπείας, ἀλλά καί πρός τό ποίμνιο, γιά νά μή μεταδοθεῖ ἡ ἀσθένεια. Ἡ ἑορτολογική συγκυρία δίδει καλές δυνατότητες. Νά ἀποφασίσει ἐγκαίρως ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος καί νά ἀνακοινώσει ὅτι ἐφέτος κατά τήν δοξολογία τῆς Ἐθνικῆς Ἑορτῆς τῆς 25^ης Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία θά ἑορτάσει μόνο μέ τόν πιστό λαό καί τήν νοερή παρουσία τῶν πιστῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, χωρίς νά ἐκπροσωπηθοῦν ἐπισήμως οἱ πολιτικές καί κρατικές ἀρχές. Ὅσοι ἀπό τούς ἀξιωματούχους ἐπιθυμοῦν νά παραστοῦν, ἐκ τῶν μή ψηφισάντων, ἀνεπίσημα ἄς τό πράξουν ἀνάμεσα στό λαό καί ὄχι σέ τιμητικές θέσεις. Κατά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας νά συμβεῖ τό ἴδιο γιά τούς ναούς, εἰδικά δέ στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν, νά ἀποφευχθεῖ νά ἀπαγγείλει τό «Πιστεύω» ἡ συμπανηγυρίσασα μέ τούς Σοδομίτες, μή ἀξιότιμη καί μή ἐξοχότατη Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας. Σέ συνοδικό ἐπίπεδο νά ἀκυρωθεῖ τό γεῦμα πού παραθέτει ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας στούς συνοδικούς ἀρχιερεῖς.

6. Ἡ Ἐκκλησία δέν θά χαθεῖ, θά χαθοῦν τοπικές ἐκκλησίες. Θριαμβευτής ὁ Χριστός.

Κλείνοντας παρακαλῶ ἱκετευτικά νά ρίξουν οἱ ἀρχιερεῖς μιά ματιά στό ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη, ἰδιαίτερα στίς ἐπιστολές πρός τούς ἐπισκόπους τῶν ἑπτά τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς Ἐφέσου, τῆς Σμύρνης, τῆς Περγάμου, τῶν Θυατείρων, τῶν Σάρδεων, τῆς Φιλαδελφείας καί τῆς Λαοδικείας¹¹. Ἡ Ἐκκλησία βέβαια δέν χάθηκε οὔτε πρόκειται νά χαθεῖ εἰς τούς αἰῶνες, ἀφοῦ κατά τήν διαβεβαίωση τοῦ Θεανθρώπου ἱδρυτοῦ της «καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»¹². Χάθηκαν ὅμως πολλές τοπικές ἐκκλησίες, ὅπως οἱ προαναφερθεῖσες γιά τίς ἁμαρτίες τῶν ποιμένων καί τοῦ λαοῦ, ἰδιαίτερα λόγῳ σαρκικῶν ἁμαρτημάτων καί λόγῳ χλιαρῆς καί ὄχι θερμῆς πίστης. Ἐπαινεῖ ὁ Θεός τόν ἐπίσκοπο Σμύρνης, γιατί μισεῖ τά ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν, πού τά μισεῖ καί ὁ ἴδιος, αὐτῶν δηλαδή πού ἐπιδίδονταν σέ κάθε εἶδος σαρκικῆς μίξης, δῆθεν γιά νά καταστρέψουν τήν σάρκα. Τόν ἐπικρίνει ὅμως γιατί μειώθηκε ἡ ἀγάπη του πρός τόν Θεό. Ἐπικρίνει ἐπίσης τόν ἐπίσκοπο τῆς Περγάμου, γιατί ἐπιτρέπει στήν ἐπαρχία του εἰδωλολατρικά ἔθιμα, πορνεῖες καί τά ἁμαρτήματα τῶν Νικολαϊτῶν· τόν συμβουλεύει νά μετανοήσει γιά νά μήν στραφεῖ ἐναντίον του. Ἐπικρίνει τόν ἐπίσκοπο τῶν Θυατείρων, γιατί ἐπιτρέπει σέ ψευτοπροφήτιδα νά διδάσκει τήν πορνεία καί νά ὑποστηρίζει εἰδωλολατρικές συνήθειες, στήν ὁποία ἔδωσε χρόνο νά μετανοήσει καί δέν τό ἔπραξε, γι᾽ αὐτό θά τιμωρήσει σκληρά καί τήν ἴδια καί ὅσους μοιχεύουν μαζί της. Στόν παντελῶς νεκρό πνευματικά ἐπίσκοπο τῶν Σάρδεων γράφει ὅτι γρήγορα θά τόν τιμωρήσει, ἄν δέν μετανοήσει· ἀναβάλλει, γιατί ὑπάρχουν στήν ἐπαρχία του κάποια πρόσωπα «ἅ οὐκ ἐμόλυναν τά ἱμάτια αὐτῶν καί περιπατήσουσι μετ᾽ ἐμοῦ ἐν λευκοῖς, ὅτι ἄξιοί εἰσι». Ἐπικρίνει τόν ἐπίσκοπο τῆς Λαοδικείας, διότι δέν εἶναι οὔτε ψυχρός οὔτε θερμός στήν πίστη, ἀλλά χλιαρός καί ἀδιάφορος, γι᾽ αὐτό καί θά τόν ἐμέσει ἀπό τό στόμα του. Τοῦ λέγει τό πολύ διδακτικό γιά ὅσους ἀπό ἀγάπη δῆθεν ἀποφεύγουν τόν ἔλεγχο τῶν ἁμαρτωλῶν ὅτι «ἐγώ ὅσους ἐάν φιλῶ, ἐλέγχω καί παιδεύω» καί τόν συμβουλεύει νά δείξει ζῆλο καί νά μετανοήσει, γιατί ἐγγίζει τό τέλος.

Ἐντύπωση προκαλεῖ στόν κάθε εὐαίσθητο καί πιστό ἀναγνώστη ὅτι στίς ἐπιστολές αὐτές τοῦ Θεοῦ, πού τό Ἅγιο Πνεῦμα ὑπαγόρευσε στόν ἀπόστολο καί εὐαγγελιστή Ἰωάννη, κυριαρχοῦν δύο θεϊκές ἐντολές τό «μετανόησον» καί τό «κράτει ὅ ἔχεις», μήν ἀλλοιώνεις δηλαδή τό Εὐαγγέλιο, ἀντίστοιχο πρός τό τοῦ ἀποστόλου Παύλου «στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι᾽ ἐπιστολῆς ἡμῶν». Εἰς ὅσους δέ μαζί μέ τόν βλάσφημο πρωθυπουργό πιστεύουν ὅτι ἀκολουθώντας τήν σατανική Νέα Τάξη πραγμάτων βρίσκονται στήν πλευρά τῶν νικητῶν, στήν σωστή πλευρά τῆς ἱστορίας, διαβεβαιώνει ὁ Χριστός ὅτι Αὐτός κατευθύνει τήν ἱστορία καί τελικά Αὐτός θά εἶναι ὁ νικητής, καί νικητές θά στεφθοῦν ὅσοι ἀντιτίθενται στά ἔργα τοῦ Διαβόλου: «Ὁ νικῶν, δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ᾽ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου, ὡς κἀγώ ἐνίκησα καί ἐκάθισα μετά τοῦ πατρός μου ἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ. Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τό Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις»¹³.

Μέ τήν προσήκουσα τιμή καί πικρία,

Μοναχός Γαβριήλ
Γέρων Ἱεροῦ Κουτλουμουσιανοῦ Κελλίου
Ὁσίου Χριστοδούλου τῆς Πάτμου

1. Ψαλμ. 126, 1.

2. Ψαλμ. 19, 8-9.

3. Λουκᾶ 19, 40.

4. Ἀπάντηση τοῦ Μ. Βασιλείου πρός τόν ἔπαρχο Μόδεστο: «Οὗ δέ Θεός τό κινδυνευόμενον καί προκείμενον, τἄλλα περιφρονοῦντες πρός αὐτόν μόνον βλέπομεν». Γρηγορίου Θεολόγου, Ἐπιτάφιος εἰς τόν Μέγαν Βασίλειον 50, ΕΠΕ 6, 212.

5. Ἀπάντησις τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς πρός τόν πάπαν Πῖον Θ´ (1848), εἰς Ἰωάννου Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Βιβλία τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τόμος Β´, σελ. [1000] 920: «Ἔπειτα παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησάν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας ἐστίν αὐτό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτός ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τό θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καί ὁμοειδές τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ».

6. Ἐπιστολῇ 39, Θεοφίλῳ ἡγουμένῳ, PG 99, 1049D.

7. Ἰω. 10, 11-13.

8. Ἰερ. 10, 21.

9. Πράξ. 20, 28-30.

10. Βλ. Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός (1714-1779) (Συναξάριον – Διδαχαί – Προφητεῖαι – Ἀκολουθία), Ἀθῆναι 2005, σελ. 342, προφητεῖες 50 καί 57.

11. Ἀποκ. κεφάλαια 2 καί 3.

12. Ματθ. 16, 18.

13. Ἀποκ. 3, 21-22.