Δημήτριος Τσελεγγίδης | Πανδημία & Εκκλησία | 7η Οικουμενική Σύνοδος
Περιεχόμενα
Η Πνευματική και Εκκλησιαστική Κρίση.
Μέρος Α΄ | Δόγμα η προσκύνηση των Ιερών Εικόνων
Μέρος Β΄ | Η προσκύνηση μάς κάνει μετόχους αγιασμού | Η υπακοή δεν είναι άκριτη
Μέρος Γ΄ | Δεν υπάρχει Εκκλησία χωρίς Μυστήρια
Η Εκκλησία είναι εκείνο το νοσοκομείο που μας θεραπεύει. Γιατρός είναι ο ίδιος ο Χριστός. Αρχιερείς, ιερείς και άλλοι είναι το νοσηλευτικό προσωπικό. Τα φάρμακα που παρέχονται είναι τέλεια και δεν αφήνουν ούτε ουλή ασθενείας. Τέλεια θεραπεύεται ο άνθρωπος, λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, επειδή αυτά τα φάρμακα ενεργούν ακτίστως. Έχουνε μεν εξωτερική, υλική, αισθητή μορφή, όπως είναι το νερό του Βαπτίσματος, όπως είναι το νερό του Αγιασμού, όπως είναι ο Άρτος κι ο Οίνος, αλλά εντός αυτών υπάρχει η Θεότητα.
Έτσι, και μια Εικόνα, που είναι κι αυτή φορέας της ακτίστου Θεότητας… Δηλαδή, αγιάζεται ο άνθρωπος, λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός π.χ., μια και την ανέφερα την Εικόνα, όχι μόνο κατά τα μάτια. Μάλιστα την χαρακτηρίζει ως την πρώτη των αισθήσεων. Αγιάζονται τα μάτια όταν βλέπουν μια Εικόνα της Εκκλησίας, επειδή είναι φορέας της Χάριτος του εικονιζομένου. Και όταν την προσκυνά, επειδή είναι μια πιο εγγύτερη σχέση, παίρνει κατεξοχήν τότε τη Χάρη του Αγίου.
Στην περίπτωση αυτή, λέει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης στην Β΄ φάση της εικονομαχίας, ότι και να πει κάποιος πως η Θεότητα είναι παρούσα [σ.σ. στις Εικόνες] δεν σφάλλει, αλλά με μία ένωση η οποία είναι χαρισματική. Δηλαδή, δεν είναι αγιασμένο το χρώμα, το ξύλο, το μέταλλο, αλλά η μορφή που εικονίζεται και στην οποία μεταβαίνει αυτήν η προσκύνηση.
Άρα, μιλάμε για δόγμα πλέον της Εκκλησίας. […] Στα πρακτικά, βλέπουμε τις αποφάσεις της Οικουμενικής Συνόδου για την Εικόνα. Λέει ότι όποιος δεν τις προσκυνά, αυτός αν είναι κληρικός καθαιρείται κι αν είναι λαϊκός αφορίζεται.
Άρα, δεν αποτελεί μία «ευσεβή καλή συνήθεια», αν θέλεις προσκυνάς, αν θέλεις δεν προσκυνάς. Αν δεν προσκυνάς για τον οποιονδήποτε λόγο, τότε είσαι εκτός Εκκλησίας.
Θα μου πείτε, και αυτό που το κάνουν τόσοι και τόσοι, αυτοί είναι καταδικασμένοι, αφορισμένοι;
Εγώ, θα σας πω: Ναι! Άσχετα το ότι δεν τους ήρθε αφορισμός συγκεκριμένος από την ηγεσία της Εκκλησίας γιατί δεν ασχολείται με αυτό το θέμα.
Θέλει να σε πληροφορήσει για τη ληξιαρχική πράξη αυτού που θα ζεις. Δηλαδή όπως για κάθε αμαρτία που μας απενεργοποιεί την εν εμοί βασιλεία το εισπράττουμε εν πάση αισθήσει.
Πώς;
Δεν έχουμε κοινωνία με το Θεό.
Ας ρωτήσει κάποιος τον εαυτό του ενόσω δεν τηρεί τις προδιαγραφές της ζωής της Εκκλησίας -και βασικά «προδιαγραφές» εννοώ την δογματική της διδασκαλία-, ας υποστηρίξει ότι ζει μέσα του ο Χριστός.
Αλλά έρχεται αυτό το πράγμα και το λέει η Οικουμενική Σύνοδος. Και μας βοηθάει αυτό το πράγμα. Γιατί; Για να μην ψαχνόμαστε πολύ. Σου λέει, αυτό δεν έκανες; Ήταν επόμενο.
Όταν δηλαδή ο Αδάμ δεν τήρησε την εντολή. Είπε ο άσαρκος Λόγος και Δημιουργός ότι να μην φάτε από αυτόν τον καρπό και όταν θα φάτε θα πεθάνετε.
Πέθανε ο Αδάμ μόλις το έφαγε;
Λένε οι Πατέρες: Ναι, πνευματικώς! Μια και μιλάμε για την πνευματική ζωή.
Και από πού φαίνεται ότι πέθανε πνευματικώς, ότι δεν κοινωνούσε πλέον με το Δημιουργό του;
Όταν άκουσε τον θόρυβο κρύφτηκε. Του λέει, γιατί κρύφτηκες; Λέει, είμαι γυμνός.
Μα γυμνός ήτανε πάντα.
Ποιός σου είπε ότι είσαι γυμνός;
Γίνεται ολόκληρη συζήτηση για να μετανοήσει ο Αδάμ. Και ο Αδάμ μένει κι η Εύα αμετανόητοι.
Δηλαδή, θέλω να πω για τον πνευματικό θάνατο που προηγείται. Αλλά να το κλείσω το θέμα με το βιολογικό θάνατο που κατ’ οικονομία του το αφήνει, γιατί βλέποντας μετά την ταλαίπωρη ζωή του στην πράξη με το να μην τηρεί την εντολή -τις προδιαγραφές- μετανοεί και σώζεται ο Αδάμ. Γιατί ο Αδάμ είναι άγιος, τώρα, κι η Εύα είναι αγία. Είναι στον Παράδεισο, επειδή μετανόησαν.
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ, 23 Μαΐου 2020
Share this post