Κώστας Βάρναλης | Μαρία Παπαγεωργίου | Ποίηση
Οι πόνοι της Παναγίας του Βάρναλη είναι οι πόνοι κάθε σύγχρονης μάνας μπρος στο αδικοχαμένο παιδί της: Θύματα πολέμου και ξεριζωμού, ασθενειών και ατυχημάτων, βιασμών και ρατσισμού. Αυτές οι μέρες, στον πραγματικό και βαθύ συμβολισμό τους, είναι σημαντικές για να αφουγκραστούμε γονυπετείς - μες στη σιωπή μας - τον εκκωφαντικό θόρυβο αυτού του πόνου.
Μ.
Που να σε κρύψω γιόκα μου να μη σε φτάνουν οι κακοί
Σε ποιο νησί του Ωκεανού σε ποιαν κορφήν ερημική
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή τόσο γλυκή
Που μες στα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις
Συ θάχεις μάτια γαλανά θάχεις κορμάκι τρυφερό
Θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό
Από το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιότης
Δεν είσαι συ για μαχητές δεν είσαι συ για το σταυρό
Εσύ νοικοκερόπουλο όχι σκλάβος ή προδότης
Κι αν κάποτε τα φρένα σου το Δίκιο φως της αστραπής
Κι η Αλήθεια σού χτυπήσουνε παιδάκι μου να μην τα πεις
Θεριά οι άνθρωποι δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν
Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής
Χίλιες φορές να γεννηθείς τόσες θα σε σταυρώσουν
Τίτλος άλμπουμ | Σάλπισμα
Έτος κυκλοφορίας | 1980
Μουσική | Λουκάς Θάνος
Ποίηση | Κώστας Βάρναλης
Ερμηνεία | Νίκος Ξυλούρης
Παραγωγή | EMI
Ερμηνεία, κιθάρα | Μαρία Παπαγεωργίου
Κάμερες | Χρήστος Τόλης, Ελευθερία Άνθη
Μοντάζ | Ελευθερία Άνθη
Share this post