Ἡ ζωὴ χωρὶς Σταυρὸ εἶναι ζωὴ χωρὶς Ἀνάσταση
Ὁ Ἀναμάρτητος σταυρώθηκε γιὰ τὴ σωτηρία μας.
Ἑλένη Καμπούρη | Ἅγιο Πάσχα | Κατάνυξη
Ἡ Μεγάλη Βδομάδα ἀποτελεῖ τὸ μεγαλύτερο ράπισμα γιὰ ὅλους ἐμᾶς ποὺ γκρινιάζουμε καὶ μεμψιμοιροῦμε. Ὁ Ἀναμάρτητος σταυρώθηκε γιὰ τὴ σωτηρία μας. Αὐτὸ εἶναι γροθιὰ στὸν ὑπερφίαλο ἐγωισμό μας.
Γιατί νὰ μὴν ἔχω παραπάνω χρήματα νὰ ἀγοράσω ὅ,τι μοῦ ἀρέσει καὶ ὅ,τι λαχταράω;
Γιατί ἔχω αὐτὸ τὸ σταυρὸ καὶ δυσκολεύομαι νὰ περάσω καλὰ καὶ ἄνετα; Μά, δὲ θέλω νὰ ζορίζομαι!
Πέθανε τὸ παιδί μου ἢ ὁ/ἡ σύζυγός μου καὶ νιώθω μόνος/η καὶ ἀνήμπορος/η. Δὲν ἔχω κάποιον νὰ μοιραστῶ τὸν πόνο μου. Ὁ Θεὸς εἶναι ἄδικος ποὺ μοῦ πῆρε τὸ ἀγαπημένο μου πρόσωπο.
Ἀρρώστιες, προβλήματα, ἀνέχεια, πόνος, στεναχώρια, ἀγωνία, ἄγχος, θάνατος, φτώχεια, δυστυχία. Ἀτελείωτος ὁ θλιβερὸς κατάλογος. Δὲν τὰ θέλω αὐτά. Χρειάζομαι τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα, γιὰ νὰ εἶμαι εὐτυχισμένος.
Καὶ ὅμως, ὑπάρχει ἐλπίδα. Λέγεται Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς καὶ τὰ πάντα ὁδηγοῦν σ’ Ἐκεῖνον. Ὅλα Ἐκεῖνος τὰ παραχωρεῖ γιὰ τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας, ἀλλὰ ἐμεῖς συνήθως τὰ βλέπουμε ὅλα τόσο ρηχά, ἐπιφανειακὰ καὶ ἀνούσια! Ἐκεῖνος ἔχει σχέδιο γιὰ ὅλα, ἀλλὰ πόσο εὔκολα λέμε καὶ πιστεύουμε τὸ «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου»;
Ναί, ἡ ζωὴ εἶναι ἀφόρητα δύσκολη καὶ ἐξαιρετικὰ πολύπλοκη. Ὅμως, τελικά, ζωὴ χωρὶς Σταυρὸ εἶναι ζωὴ χωρὶς Ἀνάσταση. Ἂν δὲν ἔχεις τὰ μάτια σου στραμμένα στὸν Ἐσταυρωμένο, δὲν μπορεῖς νὰ προχωρήσεις, δὲν μπορεῖς νὰ πάρεις κουράγιο, δὲν μπορεῖς νὰ γαληνέψεις νὰ γευτεῖς τὴν ἀληθινὴ χαρά. Εἶναι νὰ τρελαίνεται κανεὶς μὲ τὴν ἀδικία καὶ τὴν παραφροσύνη ποὺ ἐπικρατεῖ σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο. Τὸ μόνο ποὺ μᾶς κρατάει εἶναι ἡ δικαιοσύνη Του καὶ ἡ ἀγάπη Του.
Ἐκεῖνος σταυρώθηκε, γιὰ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, χλευάστηκε σὰν νὰ ἦταν ἕνας τυχαῖος ἄνθρωπος ἢ σὰν νὰ ἦταν ὁ χειρότερος ἐγκληματίας τοῦ κόσμου. Ἔκανε τόσα θαύματα, μίλησε στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὅμως οἱ ἄνθρωποι Τὸν σταύρωσαν. Καὶ συνεχίζουμε νὰ Τὸν σταυρώνουμε μὲ διάφορους τρόπους. Μὲ τὶς σκέψεις μας, τὶς πράξεις μας, τὴ βιοτή μας. Καὶ ὅμως, πάντοτε μᾶς δείχνει πόσο φιλεύσπλαχνος εἶναι. Μᾶς ἀνέχεται, μᾶς βοηθᾶ, μᾶς θεραπεύει, μᾶς ἀγκαλιάζει, μᾶς παιδαγωγεῖ ἀπὸ ἀγάπη.
Ἀρνούμαστε νὰ Τὸν ὁμολογήσουμε, νὰ Τὸν ὑπακούσουμε, νὰ ζήσουμε ὅπως Αὐτὸς θέλει, νὰ Τὸν βάλουμε στὴν ψυχή μας καὶ στὸ σπίτι μας. Ζοῦμε ὅπως μᾶς βολεύει, Τὸν βάζουμε στὴν ἄκρη, γιατί μᾶς φαίνονται μὲ τὰ μυαλὰ ποὺ κουβαλᾶμε δύσκολα αὐτὰ ποὺ ζητάει. Νὰ συγχωρήσω τοὺς ἐχθρούς μου; Ποτέ! Νὰ ἐξομολογηθῶ αὐτὰ ποὺ ἔκανα ἢ ποὺ σκέφτηκα; Ὄχι βέβαια, ἀφοῦ μόνο οἱ ἄλλοι ἁμαρτάνουν. Νὰ μὴν ἀκολουθῶ κάθε καινούρια τάση ζωῆς; Μὰ αὐτὴ θὰ μὲ κάνει ἀποδεκτή/ό ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μου καὶ θὰ εἶμαι μέσα στὰ πράγματα. Ἔ, δὲν βλάπτει καὶ ἡ πλάνη στὰ τῆς πίστης, ὁ οἰκουμενισμός, ἡ παγκοσμιοποίηση! Ἐξάλλου ὁ Θεὸς εἶναι ἴδιος σ’ ὅλες τὶς θρησκεῖες. Καὶ ποῦ εἶναι τὸ κακὸ νὰ παντρεύονται οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἢ ἂν ἀποκτοῦν παιδιὰ μὲ τὴν τεκνοθεσία; Ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχει ἀγάπη. Πόσο ἀνόητη εἶναι ἡ ἀνθρώπινη σκέψη, τελικά!
Ἡ ζωή Του ἦταν βῆμα πρὸς βῆμα ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ ζήσουμε τὸ «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν». Ἐμεῖς, ὅμως, ἐπιμένουμε νὰ φτιάχνουμε νέες διδασκαλίες καὶ τρόπους ζωῆς. Ἀλλάζουμε φῦλο, γιατί αὐτό μᾶς ταιριάζει, δὲ νηστεύουμε, ἀλλὰ εὐχαρίστως γινόμαστε vegan, καῖμε τοὺς νεκρούς μας κι ἀρνούμαστε νὰ τοὺς θάβουμε, ὅπως μᾶς ἔδειξε ὁ Κύριός μας. Δὲν ἐξομολογούμαστε σὲ πνευματικό, ἀλλὰ μετὰ χαρᾶς ἀνοίγουμε τὴν ψυχή μας σὲ ψυχολόγο, παντρευόμαστε σὲ δημαρχεῖα ἢ κάνουμε σύμφωνα συμβίωσης, γιατί ὁ θρησκευτικὸς γάμος εἶναι ξεπερασμένος καὶ ὑπερτιμημένος, ἀρνούμαστε νὰ βαφτίσουμε τὰ παιδιά μας καὶ νὰ τοὺς δώσουμε ὀρθόδοξα ὀνόματα.
Νομίζουμε οἱ δυστυχεῖς ὅτι, ἂν ἀντικαταστήσουμε τὸ Χριστὸ μὲ τὸν ἑωσφορικό μας ἐγωισμὸ καὶ τὶς τιποτένιες δυνάμεις μας, θὰ μεγαλουργήσουμε. Καὶ δὲν κατανοοῦμε πὼς τὸ μόνο ποὺ θὰ καταφέρουμε εἶναι νὰ δηλητηριάσουμε τὴν ψυχή μας, γιατί ὅταν διώχνουμε τὸ Χριστὸ ἀπὸ τὴ ζωή μας, κάποιος ἄλλος θὰ καλύψει τὸ κενὸ καὶ αὐτὸς εἶναι δυστυχῶς ὁ διάβολος.
Ὁ Ἐσταυρωμένος εἶναι ἐκεῖ καὶ περιμένει τὴ μετάνοιά μας. Κάποιοι βέβαια Τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴ ζωή τους, καὶ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι προσπαθοῦν νὰ Τὸν βγάλουν καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Του. Βέβαια, ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει πὼς χριστομάχοι ὑπῆρξαν πολλοί, ἀλλὰ πάντοτε κατέληξαν ἡττημένοι. Ἂς μὴν εἴμαστε ἕνας ἀπ’ αὐτούς.
Χριστὸς Ἀνέστη!