Χωρίς το Θεό δεν θα έγραφα τραγούδια
Πιστεύω ότι τα περισσότερα τραγούδια που έχω γράψει είναι παιδιά της Θείας Έμπνευσης που μου παραχωρήθηκαν κι εγώ κάτι σαν αγωγός τους που τα αγάπησα κι έγιναν δικά μου.
Λεωνίδα Μπαλάφα | Συνεντεύξεις | Πεμπτουσία
Μπορεί να μάθαμε το Λεωνίδα Μπαλάφα το ’06 από το τηλεοπτικό talent show «Fame Story» στο οποίο μάλιστα είχε αναδειχθεί νικητής, αλλά η συνέχεια και η διάρκεια της διαδρομής του ήταν πολύ διαφορετικές από όσων πέρασαν ή και διακρίθηκαν σε ανάλογες «reality» εκπομπές. Έχοντας ήδη δείξει ότι ήταν εξαίρετος ερμηνευτής ακολούθησε έναν άκρως προσωπικό δρόμο που έγινε ακόμα πιο ιδιοσυγκρασιακός όταν πολύ σύντομα άρχισε να γράφει ο ίδιος τα τραγούδια του.
Μέχρι τώρα έχει κυκλοφορήσει επτά προσωπικούς δίσκους (με πιο πρόσφατο το περυσινό «Άνθρωπος Μονάχος») σε ένα μουσικό ύφος που κατά κύριο λόγο εντοπίζεται στην περιοχή ανάμεσα στο rock και την παραδοσιακή μουσική μας. Πιστεύοντας αληθινά στο Θεό, κάτι που όχι μόνο δεν κρύβει αλλά αντίθετα αναδεικνύει τακτικότατα στους στίχους του, με σπάνια σεμνότητα και πραγματικό ήθος τα οποία αποτυπώνονται ανάγλυφα στην ουσία και την ποιότητα των τραγουδιών του ο τριανταοκτάχρονος πλέον ερμηνευτής και τραγουδοποιός έχει κερδίσει ένα μεγάλο μέρος πιστού, αν όχι φανατικού, κοινού που προκαλεί το αδιαχώρητο στις επιλεγμένες ζωντανές εμφανίσεις του. Γεγονός απόλυτα δικαιολογημένο γιατί επίσης πρόκειται για έναν αυθεντικό κι ειλικρινή, πριν από όλους με τον εαυτό του και στη συνέχεια μ’ όλους τους άλλους, άνθρωπο όπως εύκολα διαπιστώνεις σε μια συζήτηση μαζί του. Συνέντευξη του Λεωνίδα Μπαλάφα στην Πεμπτουσία.
Θα ήταν ενδιαφέρον να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι εμφανίστηκες μεν αρχικά σε ένα τηλεοπτικό talent show αλλά είχες μια συνέχεια, διάρκεια και εξέλιξη που δεν είχε κανείς άλλος από όσους πέρασαν από αυτά, στην ουσία ανατρέποντας ο ίδιος το ξεκίνημα σου και κάνοντας μιαν εντελώς νέα αρχή.
Αρχικά, μπήκα στο «έργο» της μουσικής από ανάγκη για δημιουργία, ώριμη κι ανώριμη. Το talent show ήταν μια σκηνή όπως πολλές άλλες μέσα στο χωρόχρονο. Τοποθετώ τις ράγες μου, το ταξίδι δεν τελειώνει κι αντιμετωπίζω την πορεία μου σαν αυτή ενός καρβουνιάρικου τρένου.
Μίλησε μου λίγο για κάποιες αρκετά μακρόχρονες συνεργασίες που είχες στην αρχή της διαδρομής σου όπως με τον Πάνο Μουζουράκη και το Γιώργο Μυλωνά.
Κάναμε μαζί τον Πάνο Μουζουράκη και το Γιώργο Μυλωνά το 2006 – ’07 την παράσταση «Αρχή διά των τριών» η οποία διήρκεσε ενάμιση – δύο χρόνια στο «Οξυγόνο», έναν συναυλιακό χώρο που υπήρχε τότε. Αργότερα, ήμουν για δύο χρόνια στο «KooKoo» μαζί με τη Νατάσα Μηνδρινού και τη Ρενάτα Καπετανάκη και στη συνέχεια γι’ άλλα δυο μόνος με την μπάντα μου. Τότε, ηχογραφήθηκαν οι δίσκοι «Ταξίδι Για Να Σε Βρω» και «Ανοιξιάτικη Μέρα», ενώ βάδιζα πλέον και στο δρόμο της τραγουδοποιίας.
Αμέσως μετά, όμως, η διαδρομή σου έγινε σχεδόν μοναχική, πολύ σπάνια έχεις κάποιον για support στις συναυλίες σου και οι δισκογραφικές συνεργασίες ή και απλές συμμετοχές σου είναι πολύ λίγες. Ποιοί είναι οι λόγοι που σε οδήγησαν σ’ αυτή την επιλογή εκτός από λίγες εξαιρέσεις όπως για παράδειγμα ο δίσκος με τον Πέτρο Μάλαμα;
Δεν νομίζω ότι η διαδρομή μου υπήρξε μοναχική, αντίθετα γνώρισα και συμπορεύτηκα περισσότερο ή λιγότερο με αρκετούς ομοτέχνους μου. Με άλλους συνεργάστηκα όπως με τον Κύριο Κ (Θοδωρή Κοντάκο) σε δύο δίσκους, τα «Ας Ρίχνει Και Χαλάζι» και «Άνθρωπος Μονάχος», με τον Ψαραντώνη στο «Λίκνο», επίσης με το Νίκο Μέρμηγκα και την εταιρεία του, την AntArt στην οποία έχω κυκλοφορήσει τους περισσότερους δίσκους μου, με τον αδελφό του Θοδωρή Μέρμηγκα στο «Κουτούκι», ένα τραγούδι του «Απηλιώτης», με το Μάρκο Κούμαρη των Locomondo στο τραγούδι «Πυροσβεστήρας», με τον Αντρέα Κατσιγιάννη και την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας, με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το Βασίλη Σκουλά, το Βασίλη Ράλλη, τον Αλέξανδρο Δάικο στη μελοποίηση του «Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι» του Παλαμά, το Θανάση Βασιλόπουλο, τον Πάνο Δημητρόπουλο και βέβαια με τον Πέτρο Μάλαμα γράφοντας τα τραγούδια του δίσκου του «Κοιτάσματα» αλλά και με πολλούς άλλους. Όπως, όμως, και με παλαιότερους με τους οποίους δεν συνεργάστηκα μεν αλλά κάναμε ωραίες συζητήσεις κάποια βράδια στην «Απανεμιά» της Πλάκας, από το Λάκη Παππά και το Γιάννη Σπανό μέχρι το Χάρη Κατσιμίχα. Να πω, επίσης, ότι είναι στα σκαριά, σχεδόν έτοιμος ένας λαϊκός δίσκος που έχουμε γράψει μαζί με τον Πάνο Δημητρόπουλο για τον Μπάμπη Στόκα, αν όλα πάνε καλά θα κυκλοφορήσει πριν ή εντός του επόμενου χειμώνα.
Θα έλεγα ότι μουσικά τα τραγούδια σου βασίζονται κυρίως σε δύο πυλώνες, το rock και την παραδοσιακή μουσική μας. Τί σημαίνουν για εσένα καθένα από αυτά τα δύο ιδιώματα;
Όλα είναι βιώματα και ακούσματα, ένα τραγούδι βγαίνει αυθόρμητα και σημασία έχει να είναι αληθινό. Τότε είναι και rock και παραδοσιακό και διαχρονικό, αρκεί να πλέκεται η εικόνα όπως με το …βελονάκι, με πολύ μεράκι!
Υπάρχουν κάποιοι δημιουργοί κυρίως και λιγότερο ερμηνευτές, Έλληνες αλλά ίσως και ξένοι, που θεωρείς κατά κάποιο τρόπο «δασκάλους» σου;
Οι αδελφοί Κατσιμίχα ήταν υπό μιαν έννοια οι μέντορες μου, ολοκληρωμένοι και εκπληκτικοί μουσικοί και με τραγούδια …όχι παίξε γέλασε, ιδίως ο Χάρης. Η ερμηνεία κι η χροιά του ήταν ικανοί λόγοι για να ασχοληθώ με τη μουσική και αργότερα να αρχίσω να γράφω τραγούδια. Όπως εκείνοι τραγούδησαν ρεμπέτικα, λαϊκά, παραδοσιακά και ροκ μπαλάντες και επίσης έγραψαν ανάλογα τραγούδια έτσι κι εγώ τα γουστάρω όλα, γράφω όπως μου βγαίνει και τραγουδώ ότι μου αρέσει.
Πιστεύεις ειλικρινά και σε πολλά από τα τραγούδια σου αναφέρεις με διαφόρους τρόπους το Θεό. Πόση σημασία και με ποιό τρόπο έχει ο Θεός όσον αφορά στην έμπνευση των τραγουδιών σου και πώς λειτουργεί μέσα στους στίχους σου το όνομα Του ή η επίκληση Του;
Χωρίς το Θεό δεν θα ήμουν αυτό που είμαι, δεν θα έγραφα τραγούδια και δεν θα είχα κάνει τίποτα. Πιστεύω ότι τα περισσότερα τραγούδια που έχω γράψει είναι παιδιά της Θείας Έμπνευσης που μου παραχωρήθηκαν κι εγώ κάτι σαν αγωγός τους που τα αγάπησα κι έγιναν δικά μου. Η έμπνευση, όμως, έρχεται και φεύγει, δεν είναι πάντα…ουρανοκατέβατη. Θέλει εργασία κι άσκηση…
Νομίζεις αλήθεια ότι μπορεί ένας τραγουδοποιός σήμερα να είναι αληθινός χριστιανός; Εσένα σου είναι εύκολο να τα συνδυάζεις;
Αληθινός χριστιανός είναι ο πιστός και ταπεινός χριστιανός που ξέρει να συγχωρεί και στο πρόσωπο του διπλανού του βλέπει το Θεό. Είναι χριστιανός στα βάθη της ψυχής του κι όχι επιφανειακά… Δύσκολος δρόμος αλλά κι ο μόνος που οδηγεί στην αληθινή αγάπη. Προσωπικά προσεύχομαι πολύ συχνά και μέσα από την ψυχή μου κι έτσι όταν πέφτω μπορώ και ξανασηκώνομαι…
Σε μιαν εποχή τόσο μεγάλης κρίσης της δισκογραφίας είσαι από τους ελάχιστους που κυκλοφορούν albums τόσο συχνά. Σου είναι αυθόρμητο να είσαι τόσο παραγωγικός, σε τί οφείλεται και πώς το καταφέρνεις; Και δεν σε απασχολεί το ότι, ειδικά στην Ελλάδα στη συγκεκριμένη συγκυρία, είναι δεδομένο ότι οι πωλήσεις τους θα είναι περιορισμένες;
Οι δίσκοι μου αποτυπώνουν μιαν εκάστοτε εποχή, είναι στιγμές, έμπνευσης αλλά ταυτόχρονα και της ζωής μου. Δεν γράφω τραγούδια για να πουλήσω δίσκους, τα γράφω για να εκφράζομαι και να θυμάμαι. Για να μπορούν να ακούσουν τους δίσκους μου τα παιδιά μου στο μέλλον ώστε να με γνωρίσουν και να με καταλάβουν καλύτερα….
Γράφεις κάθε φορά τραγούδια για ένα νέο δίσκο που στη συνέχεια φυσικά τα παίζεις και ζωντανά ή αντίθετα για τις συναυλίες σου και αφού υπάρχουν τα δισκογραφείς;
Κατά περίπτωση συμβαίνει τόσο το ένα όσο και το άλλο.
Ποιες διαφορές, συνθετικά αλλά και ενορχηστρωτικά/εκτελεστικά, θα έλεγες ότι έχει το «Άνθρωπος Μονάχος» σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο σου, το «Λίκνο»;
Από καθέναν δίσκο στον επόμενο γίνομαι άλλος άνθρωπος κι εξελίσσομαι και διαφοροποιούμαι ως μουσικός διατηρώντας όμως την ίδια ουσία, φαντασία κι όρεξη. Το «Λίκνο» ενορχηστρώθηκε από όλη την τότε μπάντα μου ως μια επιμειξία αφρικανικών και παραδοσιακών ελληνικών στοιχείων. Το «Ανθρωπος Μονάχος» είναι ένας ηλεκτρικός…λαϊκορόκ δίσκος, με στίχους και μελωδίες γραμμένα με τον παλαιό καλό τρόπο, αλλά με σύγχρονο ήχο και τον οποίο ενορχηστρώσαμε μαζί με τον Κύριο Κ.
Υπάρχει ήδη υλικό για το επόμενο album; Αν ναι, πώς το βλέπεις να διαμορφώνεται;
Υπάρχει υλικό για περισσότερα από ένα albums. Το πιο άμεσο είναι αυτό που θα ηχογραφηθεί ζωντανά μαζί με την μπάντα μου, τα Πουλάρια (Παντελής Πέτρου, Χρήστος Κυριαζής, Νίκος Χριστόπουλος, Κυριάκος Πέτρου και Σπύρος Βρυώνης) με τους οποίους είμαστε πριν από όλα φίλοι και παίζουμε μαζί εδώ και δύο χρόνια εκτός από τον Σπύρο Βρυώνη που είμαστε μαζί από τον τρίτο δίσκο μου, κοντεύουν δέκα χρόνια πια. Το ύφος θα είναι «φρέσκο», ανανεωτικό και πιστεύω διαφορετικό από ότι έχω κάνει ως τώρα.
Και ποιά είναι τα πιο σίγουρα από τα προσεχή σχέδια σου;
Λίγη ξεκούραση μόνο που την έχω πραγματικά ανάγκη, τίποτα περισσότερο απ’ αυτό!
Με πνευματικότητα και σκέψη αλλά και γήινος, ρεαλιστής και, όπως λέει και ο ίδιος, αληθινός ως άνθρωπος και σαν τραγουδοποιός ο Λεωνίδας Μπαλάφας είναι από τις πλέον αξιόλογες παρουσίες στο σημερινό ελληνικό γίγνεσθαι κι όχι απλά του εύχομαι αλλά και είμαι σίγουρος ότι θα μας προσφέρει τα από καρδιάς, ψυχής αλλά και μυαλού τραγούδια του για πάρα πολύ καιρό ακόμα.