Παρεκκλήσι Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου
Τὸ Παρεκκλήσι ἀποτελεῖ τὸ βόρειο ἀπὸ τὰ δύο παρεκκλήσια, ποὺ πλαισιώνουν τὸ Καθολικὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου. Ἱστορήθηκε στὰ 1776, ἐνῷ φέρει καὶ καλαίσθητο ξυλόγλυπτο τέμπλο, φιλοτεχνημένο στὰ 1786.
Ἅγιον Ὄρος | Ἱερὰ Μονὴ Φιλοθέου | Παρεκκλήσι Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου
Παρεκκλήσια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου
Τὸ παρεκκλήσιο τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἀποτελεῖ τὸ βόρειο ἀπὸ τὰ δύο παρεκκλήσια, ποὺ πλαισιώνουν τὸ Καθολικό. Ἱστορήθηκε στὰ 1776 ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς Γαβριὴλ καὶ Νεόφυτο, ἐνῷ φέρει καὶ καλαίσθητο ξυλόγλυπτο τέμπλο, φιλοτεχνημένο στὰ 1786. Ἀντίστοιχα, στὸ νότο τὸ παρεκκλήσιο τιμᾶται στὴ Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων μὲ τοιχογραφίες τοῦ 1752. Παρεκκλήσιο, τιμώμενο ἐπ’ ὀνόματι τῆς Ἁγίας Μαρίνης ὑπάρχει ἐπίσης στὸν πύργο τοῦ κωδωνοστασίου, ἐνῷ ἄλλα τρία παρεκκλήσια βρίσκονται ἐνσωματωμένα στὶς τρεῖς πτέρυγες τοῦ συγκροτήματος, τῶν Ἁγίων Πέντε Μαρτύρων στὴν ἀνατολική, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὴ δυτική. Ἐκτὸς περιβόλου βρίσκονται τὰ παρεκκλήσια τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου, ποὺ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπαντᾶ καὶ ὡς Παναγούδα, δηλαδὴ μικρὴ Παναγίτσα, τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἢ τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος, καθὼς καὶ τῶν Ἁγίων Πάντων, ποὺ ἀποτελεῖ τὸν κοιμητηριακὸ ναὸ τοῦ μοναστηριοῦ. Σύμφωνα μὲ τὸ προσκυνητάριο τῆς μονῆς, ὁ ναὸς ἐγκαινιάσθηκε ἀνακαινισμένος στὰ 1806 ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄, ὅμως γωνιαῖος λίθος τοῦ ναοῦ καταδεικνύει ὡς ἔτος ἀνακαινίσεως τὸ 1809, ἔτος ποὺ δὲν ἀντιστοιχεῖ σὲ πατριαρχεῖα τοῦ ἐν λόγῳ ἱεράρχη.