Νίκος Παπάζογλου | Μουσική | Συναυλίες
Μα γιατί το τραγούδι νάναι λυπητερό
Με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
Κι αυτή την στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
Ανέβηκε ως τα χείλη μου και μ’ έπνιξε
Φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
Κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
Λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
Ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
Κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πως μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
Την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
Καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
Διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
Μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
Από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
Που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
Κι εγώ ο τυχερός που τόχει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
Αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
Μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
Φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
Και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πως μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
Την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
Καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
Διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Τον Ιούνιο του 1978, με το μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης, το σπίτι του Νίκου Παπάζογλου είχε υποστεί μεγάλη ζημιά κι ήταν πλέον επικίνδυνο να ζούνε σ’ αυτό. Αυτό το γεγονός ανάγκασε τη σύζυγό του Βαρβάρα και τη νεογέννητη κόρη του να μετακομίσουν για λίγο καιρό στην Αμερική. Στις αρχές του Αυγούστου, κι ενώ ήταν μόνος του, δέχτηκε πρόσκληση από το Διονύση Σαββόπουλο να πάει για διακοπές στο σπίτι του στο Πήλιο.
Εκεί γνώρισε μια πανέμορφη γυναίκα. Μια γνωριμία η οποία τον συγκλόνισε και του δημιούργησε συναισθήματα χωρίς να το θέλει, αφού η γυναίκα του κι η νεογέννητη κόρη τους βρισκόταν στην Αμερική.
Από το φόβο του να μη την ερωτευτεί, έφυγε άρον άρον από το Πήλιο, γύρισε στη Θεσσαλονίκη κι έψαχνε τρόπο να ξεσπάσει. Βρισκόταν σε δίλημμα ανάμεσα στη μικρή του κόρη, το γάμο του και την αναστάτωση της καλλονής που του είχε πάρει τα μυαλά.
Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ο «Αύγουστος». Ένα τραγούδι που εξυμνεί τη γυναίκα. Ένα τραγούδι που ο ίδιος το αφιέρωσε στη γυναίκα που γνώρισε και στη, τότε, νεογέννητη κόρη του.
Τίτλος δίσκου | Χαράτσι
Έτος κυκλοφορίας | 1984
Μουσική, στίχοι & ερμηνεία | Νίκος Παπάζογλου
Ακουστική κιθάρα | Σωκράτης Μάλαμας
Βιολί | Στέργιος Γαργάλας
Συναυλία | Θέατρο Λυκαβηττού, 30 Σεπτεμβρίου 1991
Share this post